Net zoals op deze foto ligt 'ons kind' nu zoet naast ons op de bank te slapen. We hebben de laatste dagen onze 'opvoeding' (enigszins tegen mijn principes) aan moeten passen. 'Meneer' heeft namelijk sinds kort de gewoonte om niet meer binnen te komen wanneer wij 'm 's avonds roepen. Niet heel gek omdat we zelf soms de hele dag weg zijn (en hij dan niet naar buiten mocht) neemt hij het er natuurlijk van zodra we thuis zijn. Maar toch, kan ik je vertellen, slaapt deze poezenmama dan een stuk minder lekker! Dus hebben vanaf vandaag besloten dat hij 's morgens samen met ons naar buiten gaat (uiteraard met de mogelijkheid om in de schuur te verblijven tussen zijn eigen dekentjes) en dat ie 's avonds weer naar binnen mag als wij thuiskomen. Voor iedereen die nu meteen denkt: "Daarom hebben ze kattenluikjes uitgevonden".. die hebben we ook. Alleen kunnen we meneer niet geheel vertrouwen wanneer hij zelfstandig door de woonkamer loopt (we hebben een open keuken en het kattenluik zit in de de keukendeur) zo leert onze ervaring inmiddels. Hij besluit namelijk nogal eens zijn nageltjes te scherpen aan de meubels, danwel de bank. En ook van voetjes vegen voordat hij met zijn modderpootjes de bank op stapt heeft hij ook nog nooit gehoord. En op deze manier genieten we ook nog eens van onze vriendelijke viervoeter!Maar er is meer nieuws in kattenland! Onze 'man' is binnenkort geen volwaardige MAN meer... Sinds kort is hij namelijk de 'Bink Van De Buurt' en dat gaat - helaas voor ons - gepaard met nogal wat geurlozing door Mr. Poezzzz. Met als gevolg dat zowel hij als de plek waar hij ligt naar sproeisel (of hoe je dat ook noemt) stinkt. Dus aanstaande vrijdag brengen wij ons nietsvermoedende kattekind richting de dierenarts en zal hij - waarschijnlijk - een stuk minder vrolijk terug komen. Nu maar hopen dat zijn kattebrein doet waar het soms zo verschrikkelijk goed in is: heel snel vergeten wat er zojuist gebeurd is - als het uitkomt!
Liefs Y.
