Top of the Rocks

Na een wat onrustige nacht (Faylina bevond zich waarschijnlijk in haar dromen nog een paar keer in de denderende metro) hadden we een rustige ochtend. Na een heerlijk bakkie Starbucks en een lekker poedelbadje voor de kleine koningin, besloten we het GE Building van Rockefeller Center te 'beklimmen'. Nadat onze super vriendelijke 'doorman' Steve ons drie keer had uitgelegd hoe we er moesten komen (misschien zagen we er niet zo heel slim uit), togen we richting metro. Per metro is alles echt ontzettend goed te doen, als je tenminste geen buggy mee hebt. Aangezien het vandaag een aangename 23 graden was in plaats van de allesverzengende 30 graden van de afgelopen dagen, ging Faylina mee in de draagdoek. Dat gaf ons een stuk meer bewegingsvrijheid en nóg meer 'ooeehhs' en 'ahhhss' van voorbijgangers. Helaas is Rockefeller Tower een enorme toeristische attractie dus duurde het bijna een uur voordat we daadwerkelijk in de lift naar boven mochten. Faylina duurde het wachten toch iets te lang dus besloot ze haar cocon in te kruipen en lekker een tukje te doen terwijl we in de rij stonden te wachten. Helaas werd ze weer wakker doordat we zo snel in de lift omhoog schoten dat onze oren ervan 'plopten'... Wat een enorme hoogte! Ik heb geen hoogtevrees, maar ik ruil niet graag met degene die de ramen op de 64e verdieping aan de buitenkant moet lappen. Het uitzicht was in één woord adembenemend! Door al het lange wachten was de kleine dame inmiddels behoorlijk hongerig geworden (tja, dat kunnen we nu eenmaal niet plannen tijdens zo'n vakantie) dus moest ik met wat kunst- en vliegwerk 'discreet' borstvoeding geven op 260 meter hoogte. Ach ja, 'there's a first time for everything' :oD

Na een uurtje van het uitzicht genoten te hebben, besloten we weer verder op pad te gaan. Aangezien we nu op loopafstand waren van Time Square, daalden we een stukje Fifth Avenue (de PC Hooftstraat van New York) af en stonden we ineens midden tussen de enorme neon letters en de overweldigende mensenchaos. Om één of andere onverklaarbare reden liepen er allerlei types rond verkleed als Mickey Mouse, Koekie Monster en Hello Kitty (?)... Dat er een Living Statue Of Liberty rondliep kon ik me nog wel voorstellen, maar waarom heel Disney World leeg was gelopen begreep ik écht niet.

Moe maar voldaan stapten we de metro in (waar iedereen opstaat zodra ik met Faylina binnen kom lopen - zodat ik kan zitten; how nice). Dankzij het fantastische metrostelsel waren we binnen 5 minuten weer op 23rd street en stonden we weer 5 min laten in ons appartement.
Inmiddels ligt de kleine prinses weer haar droompjes te dromen en genieten wij nog even van onze relaxte avondje.


**Helaas ontvingen we vanmorgen ook wat minder fijn nieuws van het thuisfront. In gedachten zijn we daarom ook een beetje thuis...

Liefs Y.

I'm in heaven... Baby-heaven

Mijn allereerste Shopping Spree is een feit! Terwijl Little Miss Sunshine haar middagtukje deed onder het wakend oog van papa, maakte ik de oversteek naar de overkant van onze straat. Daar stond ik oog in oog met Mummy Heaven; Buy Buy Baby. Ik probeerde - terwijl ik licht kwijlend naar binnen liep - mijn ogen terug te plaatsen in hun kassen. Enorme stellages vol met alles wat baby ademt. Alles, maar dan ook alles wat je maar voor je baby kunt bedenken - en meer - stond daar uitgestald. En daar liep ik dan, like a kid in a candy-store, zonder begeleiding rond... Met de constante mantra "Heb ik dat echt nodig?" in mijn hoofd liep ik rek voor rek de winkel door. Ik zag uitvindingen waarvan ik het bestaan niet wist - en waarvan ik soms ook het nut afvroeg. Zoals een soort kapje waarmee je de haren van je kind kunt uitspoelen zonder zeepoogjes. Of een sabbelnetje waar je een stukje fruit in kunt stoppen waar je kind aan kan sabbelen... Ik was vooral onder de indruk van de borstvoedingsafdeling. Daar kunnen we in Nederland nog wel een puntje aan zuigen.
Uiteindelijk viel de schade voor mijn portemonee mee, maar ik kan niet beloven dat ik niet per ongeluk later deze vakantie nog een keer in deze winkel ga belanden.

Natuurlijk was het vandaag ook tijd voor een beetje sightseeing. Omwille van de kleine dame bouwen we het tempo langzaam op. Dat is ook wel nodig, want de overgang van ons muisstille durpke naar deze immens drukke stad is zelfs voor ons soms overweldigend, laat staan voor zo'n kleine uk. Voor het eerst gingen we met de metro, maar die bleek ten eerste niet zo heel buggy vriendelijk te zijn en ten tweede iets teveel geluidsgeweld voor de kleine dame. Via the Meatpacking District liepen we langs de Hudson River; een prachtig plekje New York! In de verte zagen we de One World Trade Center, onwillekeurig zag ik in gedachten weer even de beelden terug van 11 september 2001. Wat moet het een enorme chaos zijn geweest in deze miljoenenstad...

Na wat wandelen waren we moe en hongerig en besloten we op zoek te gaan naar een restaurantje uit de Lonely Planet. Maar dat bleek iets te chique om met een 8mnd oude baby te gaan eten. Tien meter verder troffen we een schattig restaurantje wat er iets baby-vriendelijker uit zag: Blue Ribbon. Wat hebben we daar gesmuld! Nog nooit heb ik zulke malse lamskoteletten gegeten en ook de Créme Brulee was precies zoals hij zou moeten zijn; smeltend op je tong. Zelfs Faytje heeft zitten smikkelen van de speciaal voor haar gemaakte 'mashed potato'.

Na al dit lekkers was mevrouw wel een beetje klaar met de dag en was het tijd om weer lekker naar het appartement te gaan, waar ze als een blok in slaap viel. Wát zijn we trots op haar! Meegesleept over de Grote Plas naar een miljoenenstad, heeft ze nog geen kikje gegeven. Alles vindt ze best zolang ze maar op tijd eten krijgt en vooral veel aandacht. Gelukkig heeft ze aan dat laatste zeker geen gebrek want met haar tandloze 'SMILE' windt ze alle New Yorkers moeiteloos om haar ienie-mienie vingertje.

Lfs Y.

Final Destination

Vanaf zo'n 11582 meter hoogte even een update van Fam. Reis-Je-Gek;

Met volle buikjes (dankzij oma's chocoladetaart) vertrokken we richting Schiphol. Door slim in te pakken lukte het om al onze bagage in twee ipv de toegestane drie koffers te 'proppen' (nu maar hopen dat dat zo is gebleven bij aankomst), zodat we er een volle koffer bij kunnen shoppen :-D!

De Babycare Lounge is een aanrader voor iedereen die met een baby reist. Wel jammer dat wij er niet van konden genieten doordat een andere krijsende baby Faylina's schoonheidsslaapje bruut verstoorde toen ze nét 5 minuten lag.

Geheel voorbereid op zere oortjes ivm drukverschillen begonnen we aan de eerste vlucht. Die Faylina vervolgens perfect doorstond, ondanks dat ze inmiddels erg vermoeid begon te raken. Dat gaf goede hoop voor vlucht #2! Hoewel we wel even onze tanden moesten laten zien, kregen we een stoel met een basinet (mandje waar je de baby in kunt leggen) toegewezen. Dit was voor het eerst dat ik dankbaar was voor Faylina's kleine afmetingen. Hierdoor paste ze precies in de basinet in tegenstelling tot de mega baby naast ons die zich - samen met zijn moeder - in allerlei bochten moest wringen om zich enigszins comfortabel te voelen.

Dankzij wat handige hulpmaterialen (lang leve de multifuctionele draagdoek) konden we de basinet ombouwen tot een heus hemelbed (zie foto). Zo viel Faylina - na een kwartiertje pruttelen - in een vier uur durende diepe slaap! Papa en mama waren daar erg HAPPY mee!

**Inmiddels zijn we na een reis van 17uur van deur tot deur in het appartement aangekomen. De magie van New York heb ik nog niet heel goed tot me door laten dringen maar daar hebben we nog alle tijd voor!

Lfs Y

It's the Final Countdown

Jawel, ons oude blog is weer van stal getrokken... speciaal voor deze bijzondere reis. Voor de verandering zijn we nu eens wél goed voorbereid en liggen de koffers (mét vulling) klaar, is het huis bijna helemaal gepoetst en hoeven we ons morgen alleen nog maar druk te maken over 'wat we aan zullen trekken' tijdens het oversteken van de Grote Plas. Dat was ook wel nodig want 'My Goodness' wat moet je een hoop bedenken en meezeulen wanneer je met een baby gaat reizen. En dan te bedenken dat zij er zelf he-le-maal niets van zal onthouden *zucht*. Ach, we hopen dat zij net zo'n kleine wereldreizigster zal worden als wij, wanneer we haar met het reisvirus proberen te besmetten. Tot nu toe gedraagt ze zich voorbeeldig, dus we hebben goede hoop op een voortreffelijke reis. En zo niet, dan wordt het voortaan gewoon een retourtje Texel, ook heel gezellig!

Via ons blog willen we jullie weer op de hoogte houden van onze dagelijkse belevenissen - want die zullen er vast wel weer zijn - deze keer vanuit The Big Apple en hopelijk ook een stukje Philadelphia en Buffalo (Niagara Falls).

Maar eerst maar lekker ons nestje in, zodat we goed uitgerust aan de grote reis kunnen beginnen...