A WARM welcome

Alsof het mijn eerste schooldag was stond ik vanmorgen op... uiterst zorgvuldig gisterenavond een outfit uitgekozen en natuurlijk oppassen dat ik er geen koffie over zou morsen nog voordat ik de deur uit was. Eenmaal in de auto bleek het toch drukker dan verwacht op de weg. Dus op het puntje van mijn (auto)stoel keek ik ons een weg door de file. Dankzij Harold zijn uitstekende rijkunst (en ondanks de immer trage snelheid van de Suzuki uit 2001) kwam ik stipt 9uur aan. Gewapend met versgebakken muffins en brownies (met dank aan Ryan) ging ik mijn eerste werkdag tegemoet. Het lekkers bleek een ongekend succes en een perfecte manier om ook daadwerkelijk met iedereen een fatsoenlijk praatje aan te kunnen knopen. Zoals Joyce vanavond zo mooi zei; ik had Ylonka op de Ylonka-wijze gepresenteerd!

Wel was het gek om niet alle vertrouwde gezichtjes te zien maar weer opnieuw af te tasten wat bijvoorbeeld iemand zijn gevoel voor humor is. Daarnaast heeft ieder bedrijf natuurlijk zijn eigen cultuur waar je gewoonweg 'in moet groeien'. Er zijn altijd van die kleine dingentjes waar niemand van te voren bij stilstaat zoals bijvoorbeeld de vraag: "moet ik mijn lunch meenemen of is er lunch op het werk?". Een mooi puntje voor het inwerkprogramma voor nieuwe medewerkers waar ik me op mag gaan storten.

En dat is dus weer een mooi bruggetje naar het antwoord op de vraag van sommige van jullie: Wat ga ik nou eigenlijk doen? Ik zal proberen kort en bondig te zijn ;-)

Mijn nieuwe werkgever is explosief gegroeid in de laatste paar jaar. Tot nu toe lag de focus op de zogenaamde 'core business'. Ondersteunende afdelingen waren er niet of nauwelijks (financiële afdeling, HR & marketing en communicatie). En daar wordt nu een inhaalslag gemaakt. Ik mag me gaan bezighouden met het opzetten van een HR beleid en dit ook gaan uitvoeren. Hélemaal leuk dus!

Uitgeput lig ik nu in bed. Moe maar voldaan ga ik zo mijn oogjes dicht doen en de dag nog eens rustig op me in laten werken. Maar één ding weet ik zeker; ik slaap vast een stuk beter dan gisteren!

Liefs Y.

Our Own Bridal Suite

Al sinds 8 mei 2009 zijn we altijd wel bezig met een verbouwingsproject in of om ons paleisje. De gehele benedenverdieping is gestript en opnieuw opgebouwd en de eerste verdieping heeft ook een metamorfose ondergaan. Afgelopen jaar waren de tuinen aan de beurt en buiten de grasmat die er nog niet ligt, mag het resultaat er zijn. Met hulp van familie en vrienden hebben we er ons stekkie van gemaakt. Maar één project is al die tijd blijven liggen. Eigenlijk zelfs het leukste project... Toen we hier kwamen wonen waren we het er meteen over eens dat de zolder óns plekje zou worden. We doen niets liever dan de zondagochtend samen in bed doorbrengen met een heerlijk ontbijtje. Dit moest dan ook ons romantische toevluchtsoord gaan worden. Maar zoals die dingen nu eenmaal gaan werd dit project steeds uitgesteld door de dagelijkse gang van zaken. Er was altijd wel een klus of gebeurtenis die belangrijker was dan starten met het verbouwen van de zolder. Daarnaast waren we ook gewoon klusmoe. Respect voor die stellen die jaar in jaar uit hun huis verbouwen om vervolgens weer overnieuw te beginnen (al dan niet in een nieuw huis). Dus nadat Harold voor de 5e keer een poging had gedaan zijn gereedschapskoffer opnieuw in te delen - omdat hij echt niet wist waar hij moest beginnen - besloot ik het heft in eigen hand te nemen. Ik heb een email gestuurd naar Eigen Huis & Tuin om Harold te verrassen. Met de gedachte dat we toch nóóit uitgekozen zouden worden schoof de aanmelding een beetje naar de achtergrond en legden we ons er inmiddels bij neer dat we in ieder geval géén nieuwe slaapkamer op zolder zouden hebben voor ons huwelijk.

Maar op een dag ontving ik een mailtje of ik wat bouwtekeningen, filmpjes en foto's wilde opsturen. Na dit gedaan te hebben begon het afwachten.... totdat ik na een bezoek in de eerste week van januari te horen kreeg dat we definitief waren geselecteerd voor de verbouwing. Ik was in de WOLKEN! Wat fijn dat we onze huwelijksnacht in ieder geval niet door zouden hoeven brengen in de 'logeerkamer' maar vooral: wat fijn dat we straks een geweldige nieuwe slaapkamer hebben!! Toch moest ik nog heel even mijn tong eraf bijten omdat Harold het nog niet mocht weten. Maar gelukkig kreeg ik deze week het verlossende telefoontje dat ik het mocht vertellen.... Mijn dank aan alle familie & vrienden die het wél wisten en samen met mij het toneelstukje opgevoerd hebben. Fijn dat ik in ieder geval bij jullie af en toe kon glimmen van geluk ;-) Inmiddels 'glimmen' Harold en ik dus saampjes!

Vandaag was het bezoek van de styliste. En wat ontvingen we een mooi compliment van haar: ze vond ons huis heel erg gezellig! Voor ons is dat éne woordje heel wat waard: gezellig...

Maar goed, ze hadden deze keer voor ons beide een verrassing in petto: zoals het er nu naar uitziet zal de verbouwing niet eind februari plaatsvinden zoals in eerste instantie gepland, maar zal de bruiloft een meer centrale rol gaan spelen. Het plan is om vlak voor de bruiloft te verbouwen en - aangezien wij vóór de bruiloft op huwelijksreis gaan - het resultaat voor ons beide een verrassing te laten zijn..... Wat we uiteraard een geweldig idee vinden!!

Ook zal er tijdens de bruiloft zelf - weliswaar op de achtergrond - gefilmd worden.

Je snapt dat we hoe dan ook natuurlijk enorm uitkijken naar onze bruiloft. Maar nu wordt het toch wel een bruiloft met een gouden randje!

Liefs Y.

Feestend het nieuwe jaar in

Ik kan niet anders zeggen dan dat we 2010 op een fantastische manier hebben afgesloten en dit mooie nieuwe jaar geweldig hebben ingeluid. Een tijd geleden zaten Jiska (mijn getuige) en ik te kletsen over onze oud en nieuw plannen - of liever gezegd het feit dat we die nog niet hadden. Jisje wilde graag naar Engeland maar wist nog niet of dat ging lukken met haar werk en ik was er nog niet over uit of ik Harold ging verrassen met een weekendje weg of dat we zelf een Oud en Nieuw feestje zouden organiseren dit jaar. Maar... zo spraken we af... als we begin december nog niets hadden dan zouden we kijken of we het samen konden vieren. Nu klinkt dat erg 'bij gebrek aan beter' maar niets is minder waar. Jisje en ik hebben al vaker O&N samen gevierd, met groot succes, maar tegenwoordig hebben we ook rekening te houden met de eventuele wensen van onze 'mannen'. En zo belegden we begin december een heuse conference call mét onze mannen om alle opties te bespreken. En zo kwam het dat we gisterenavond een avond hebben gehad die we niet snel zullen vergeten. Eerst hebben we gezellig een hapje gegeten bij een Ierse Pub op het Rokin waarbij ook de drank al rijkelijk vloeide. Hierdoor kwamen de leuke gespreksonderwerpen al gauw op tafel en lagen we regelmatig half ónder tafel.

Daarna gingen we door naar Bar Italia waar geweldig gedraaid werd en waar wederom de flessen champagne aan werden gerukt. Hier voegde Victor (Jiska haar broertje) zich bij ons en hebben we tot in de kleine uurtjes gefeest....

Geheel tegen mijn eigen traditie in heb ik dit jaar geen terugblik gedaan in een eindejaarsblog. Maar eerlijk gezegd had ik hier ook niet zo heel veel behoefte aan. Niet omdat ik niet graag terugkijk naar alle gebeurtenissen van het afgelopen jaar - in tegendeel er waren heel wat mooie momenten. Maar we kijken nog veel meer uit naar het komende jaar! Dat het een bijzonder jaar gaat worden staat eigenlijk als een paal boven water: allereerst begin ik 17 januari met mijn nieuwe baan, daar heb ik heel veel zin in. Daarnaast hebben we heel wat leuke uitjes op de planning staan: Vrienden van Amstel, 2x Nick en Simon, Guido Weijers en misschien nog naar ons Guuske. Maar als absolute klap op de vuurpijl gaan wij vanaf 13 mei 2011 als man en vrouw door het leven; een vooruitzicht waar we bijzonder blij van worden. We kijken er vooral naar uit om deze gebeurtenis te vieren met iedereen die ons dierbaar is.

Als dat geen topjaar gaat worden....

Liefs Y.