dinsdag 30 december 2008

Looking back on a BUSY year

Nog maar heel even en we laten dit jaar weer voor wat het is geweest. Zoals ieder jaar dus ook voor mij weer tijd voor een terugblik. In de auto terug uit de Ardennen vandaan probeerde ik al wat op ‘papier’ te zetten maar hoe ik ook probeerde, het scherm bleef leeg. Toch weet ik zeker dat er genoeg is gebeurd dit jaar. Dus eerst maar eens even mijn eigen blogs teruglezen te beginnen met mijn eindejaarsblog van 2007
(voor geïnteresseerden: 'Eindejaarsblog 2007')

Phoeh als ik het zo teruglees was 2007 vooral het jaar van de verandering. Dat was in 2008 toch echt compleet anders. Er is bar weinig veranderd; zelfde baan, zelfde huis en (belangrijker nog) zelfde vriendje! Maar dat wil niet zeggen dat er niets is gebeurd, in tegendeel zelfs. Goed, een samenvatting dan:

Januari:
Deze maand had ik mijn vuurdoop met de Musicalgang. Voor het eerst op het podium voor zo’n publiek was toch wel heftig... maar heerlijk! Toch heb ik besloten om niet verder te gaan met Musicalgang. Het kostte veel tijd en op dit moment liggen mijn prioriteiten ergens anders. Wellicht dat ik in de toekomst nog eens terugkeer. Verder vooral werk, werk, werk. Met de overgang naar het nieuwe jaar was er veel werk aan de winkel.

Februari:
ALAAF! Carnaval was daar! Hoewel ik achteraf wel tot de conclusie kwam dat zondag echt een veel betere dag is om te gaan dan zaterdag was het wel weer errug gezellie. Gerlieke was mee naar Breda en we gingen samen met de guys (Martin en Cyril) de stad onveilig maken als (respectievelijk) Chinees, Engel, Kok en ‘iets met heel veel haar en een blauwe blouse’. Maar dit was vooral de maand van onze VAKANTIE! Heerlijk naar Curacao! Super ook weer om Tabby, Bernardo en Branden te zien!

Maart:
Terug in Nederland. Maar een hele ervaring rijker! Ook heb ik me voorgenomen om niet meer zo gehaast te zijn maar het beste van twee werelden (NL en Antillen) te mixen.
Merit!! Zo heet onze jaarlijkse beoordelingscyclus op het werk. Ik kreeg lovende kritieken en een fikse loonsverhoging. Mij hoor je niet klagen, al zal het wel een pittig jaar worden met veel te doen. En we wonen alweer een jaar in ons stulpje, het voelt inmiddels echt als thuis! Deze maand heeft ook Harold deel 2 van zijn verjaardagscadeau geïnt; een dagje beautyfarm met z’n tweetjes.

April:
Ziekjes! Sinds mijn terugkomst uit Curacao blijf ik maar verkouden en niet te zuinig ook. Ben al een paar keer naar de dokter geweest maar meer dan een antibioticakuur zit er niet in. Foto’s wijzen uit dat ik een behoorlijk ontstoken bij- en voorhoofdsholte heb.
Dus dan maar uitzieken...

Mei:
City d’Amour!!! We gaan naar Parijs waar het zowaar het hele weekend 25 graden is! We hebben genoten van iedere minuut! Dit gaan we vaker doen! Aansluitend voor het werk naar Rotterdam voor een gezellige cycle meeting. Ook was het ‘de maand voorafgaand aan HET huwelijk’ waarin nog veel geregeld moest worden. Reinier en Shanna hebben mij gevraagd om hun fotograaf te zijn. Een hele eer! Dus heb ik een bruidsfotografiecursus gevolgd, nu maar hopen dat ik er wat aan heb.

Juni:
The Wedding, en het was een sprookje. Heel bijzonder om het huwelijk van mijn grote broer mee te mogen maken. Ook heel bijzonder om alle foto’s na afloop te bekijken. Alsof je de dag opnieuw beleefd. Ik heb een week vrijgenomen om alle 2000 (!!!) fotos’ door te nemen en te sorteren voor een album. Ook ben ik voor het werk naar Denemarken geweest, erg bijzonder.

Juli:
Deze maand trouwde Robert, mijn pleegbroer. Ook heel bijzonder om daar bij te mogen zijn. Maar na drie bruiloften (de buurtjes trouwden ook begin juni) hoef ik nu even geen trouwjurk meer te zien. Ben druk bezig geweest met de eerste hand aan het trouwalbum te leggen. Op het werk is het een redelijk rustige maand. Ook kwam Gijs (mijn ouwe buurman) een weekendje logeren, erg gezellig om hem ‘het Zaanse’ te laten zien.

Augustus:
Deze maand was lekker rustig. Een dagje met mijn broer naar Antwerpen geweest en Elianne kwam weer logeren. Samen met Jelger zijn we met z’n viertjes naar Chimpachamp geweest en daarna naar de Eemhof. Helaas waren wij meer uitgeput dan de kids aan het einde van de dag.

September:
Lekker naar Egypte. Voor het eerst vier ik mijn verjaardag niet op Nederlandse bodem en ik kan niet zeggen dat ik daar spijt van heb gehad. Het was een topdag!! Heerlijk met mijn mannetje bijbruinen in de Noord-Afrikaanse zon. Wanneer gaan we weer??

Oktober:
Met buufje naar een beautyfarm en de drukte neemt toe op het werk. Ook gestopt met roken voor de 100ste keer. Nu maar hopen dat ik het volhou en de kilo’s eraf vliegen in plaats van eraan (moet ik natuurlijk wel eerst van mijn luie gat afkomen, da’s de volgende stap).

November:
Ready, set... SPORT! Begonnen met ‘start to run’ en het is redelijk goed vol te houden. Verbazingwekkend hoeveel meer conditie ik heb nu ik niet meer rook. Ook komen de feestdagen steeds dichterbij. Hoewel ik er erg naar uitkijk ben ik vooral heel benieuwd. Het contact met mijn familie wordt steeds hechter en daar geniet ik van. Onze huizenjacht wordt serieuzer, we hebben een huis op het oog waar we serieuze plannen mee hebben.

December:
Het begon wat pijnlijk door mijn val maar het was een verrassend lange, drukke maar gezellige maand. Na het Sinterklaasfeest was er nog veel werk te doen in heel weinig tijd. Dus was het werken, werken en nog eens werken. Maar het resultaat mocht er zijn; op 19 december had ik een lege mailbox, een vrijwel lege to do-list en mijn tong op mijn schoenen hangen. Maar ik had VAKANTIE!! Heerlijk kerst vieren en vrij zijn. Huub kwam op bezoek en we gingen naar de Ardennen (zie vorige blog).

Al met al een vol jaar dus. Vooral vol uitstapjes! Een jaar waarin ik heb genoten. En als ik mijn blogs van dit jaar teruglees dan merk ik toch ook vooral dat dit het jaar was waarin ik tevreden was (met hoofdletter T). Zo getuige de blogs “Een lachende traan” en “9 –“ . En een jaar waarin ik eens wat dieper op de zaken in ging getuige de blogs: “(on)rechtvaardigheidsgefuhl” en “Ignorance vs common sense”. Maar vooral een jaar waarin ik mezelf niet al te serieus nam (zie ‘weer een desillusie rijker').

En voor het eerst zal ik het nieuwe jaar niet beginnen met goede voornemens, maar ga ik gewoon verder waar ik gebleven ben:

- Ik blijf sporten
- Ik blijf lekker vaak weggaan met mijn mannetje
- We blijven doorzoeken naar het ‘juiste’ paleisje
- Ik blijf lekker mijn werk met veel plezier doen
- Ik blijf lekker schrijven over alles wat er maar in mijn ‘twisted head’ opkomt
- Ik blijf hopen dat jullie dat dan ook weer blijven lezen
- En ik blijf mijn liefje liefhebben (bah, wat klinkt dat lekker klef)

Dan rest mij niets dan jullie een knallend einde van 2008 te wensen en een fantastisch, super-tof begin van 2009! Dat 2009 voor jullie maar net zo fantatisch mag worden als 2008 voor mij was!

Liefs Ylonka

Moulin du Bayehon



Na een gezellige kerst bij beide families was het plan om tweede kerstdag lekker vroeg richting de Ardennen te vertrekken. Maar uiteraard kwamen we iets minder snel op gang dan gepland en zaten we pas om twee uur ’s middags in de auto richting het zuiden. Helaas had die dag half Nederland besloten ook de weg op te gaan waardoor we ook nog eens fiks in de file stonden. Aangezien ik nog wat grieperig was (ja, ja voor de 100e keer dit jaar) besloot ik mijn oogjes dicht te doen.

Toen ik dik een uur later met mijn slaperige oogjes door de ramen gluurde was het landschap al behoorlijk anders. We waren al diep in Limburg. De heuvels blijven voor mij toch onlosmakelijk verbonden met vakantie!
Cyril had een verbazingwekkend gedetailleerde routebeschrijving geschreven (ongeveer: rij nu de heuvelweg af en zwaai naar man met baard links), waardoor we om half zeven zonder te hoeven zoeken bij ons stulpje voor dit weekend arriveerden. Helaas was het al pikkedonker maar ik keek al uit naar het open doen van de gordijnen de volgende ochtend.
Nadat we de auto uit hadden geladen was het dan toch echt tijd voor ONZE kerst. De traditie (ja ja, al drie jaar op rij), met z’n tweetjes cadeautjes uitpakken. We hadden zelfs ons eigen mini-kerstboompje meegenomen. Ook dit jaar ben ik weer zwaar verwend met van alles en nog wat!


Na een ietwat onrustige nacht door het kneuterige bed in het nog kneuterigere huisje besloten we de omgeving wat te ontdekken. In het plaatstelijke (tevens erg kneuterige) dorpje eerst ff een nieuwe spijkerbroek gehaald. Ondanks het feit dat de auto afgeladen was had ik het namelijk toch gepresteerd om alleen mijn joggingbroek mee te nemen. En ’s avonds lekker in het warme chalet veel spelletjes gespeeld onder het genot van warme choco en een lekker glas wijn.

Dag twee besloten we ons toch maar aan een wandeltocht te wagen van zo’n anderhalf uur. Met natuurlijk mijn onmisbare gemopper tijdens het laatste stukje klauteren (brought back memories; zie blog Curacao). Helaas was het kasteel van Reinhardstein gesloten maar hebben we toch van de mooie natuur kunnen genieten.
Aangezien het nog licht was zijn we hierna naar Monschau gereden om een hapje te gaan eten. Tijdens de autorit hebben we ons weer zitten vergapen aan het uitzicht. Het bracht me terug naar die talloze tripjes naar Luxemburg met mama, Barend en Reinier. De haarspeldbochten, de prachtige natuur en het ploppen van mijn oren bij elke berg of heuvel.

Na nog een gezellige avond saampjes was het vandaag toch weer tijd om naar huis terug te gaan (wat gaat zo’n weekend toch snel). We besloten om de toeristische route terug te nemen naar Nederland. Na een uurtje rijden kwamen we langs een monument waarvan ik me hardop afvroeg waar het voor diende. Toen ik de andere kant op keek zag ik een veld met duizenden kruizen.
We besloten te stoppen. Hier besefte ik weer hoe jammer het is dat mijn kennis van de (Nederlandse) geschiedenis zo mager is. Het was een Amerikaanse begraafplaats voor zo’n kleine 8000 gesneuvelde Amerikanen. Zo lang geleden, maar nog steeds zo ontzettend actueel gezien de oorlogen die vandaag de dag nog worden uitgevochten. Ik kreeg kippenveld toen ik het veld met de duizenden kruizen en hier en daar een davidster betrad. Ik had (en heb ) er dan ook geen woorden voor.


Ik besloot om er meteen iets over te schrijven en kwam toen (gelukkig) tot de ontdekking dat ik mijn laptop in het huisje had laten liggen dus konden we weer terug.
Uiteindelijk rijden we nu dan toch weer in ons eigen kikkerlandje op weg naar huis om straks weer met luid gemiauw door ons ‘kind’ verwelkomd te worden, daar kijk ik dan wel weer naar uit. Maar het was wederom een weekend om niet gauw te vergeten!

Liefs Ylonka
Check hier onze kiekjes:


Moulin du Bayehon