Eergisteravond lagen Harold en ik nog even de dag door te nemen voordat we gingen slapen. Tegelijkertijd moesten we denken aan al het werk dat al verzet is in ons huis met hulp van de mensen om ons heen. De afgelopen twee maanden zijn voorbij gevlogen maar we zouden er niet aan moeten denken dat ze nog voor ons lagen. Hoewel we (bijna) zonder kleerscheuren door de verbouwing heen zijn gekomen was het uiteraard ook wel erg vermoeiend. Momenteel kan ik dan ook geen verfkwast meer zien! Er zijn nog wat kleine dingen die geschilderd moeten worden (trapleuning bijvoorbeeld), maar die laat ik even voor wat het is. Die algemene klusjes was ik deze week dan ook meer dan zat. Harold deed al het 'mannenwerk' en ik stond gefrustreerd met een kwast in mijn hand (dat werden leuke taferelen). Dus besloot ik het roer om te gooien. In plaats van te wachten tot Harold tijd had om 's avonds de pas gelegde tegelvloer te voegen, ben ik gisteren zelf aan de slag gegaan onder het motto: Dat kan ik best zelluf! En, zo bleek, dat kon ik ook! Ik ben vergeten er een foto van te maken (ja, echt!!) maar de tegelvoer ligt er netjes, en dus gevoegd, bij zodat de keukenmonteur vandaag de keuken kan plaatsen.
Nog helemaal in mijn nopjes door deze overwinning op mijzelf sjeesde ik naar de kwantum om een mooi behangetje uit te zoeken voor op onze inbouwkastenwand (leuk woord voor galgje). En hierboven zien jullie dan het resultaat waar ik, zo mogelijk, nog trotser op ben dan het voegwerk.
Het is nog niet af, ik wil nog afwerklatjes op de randjes plaatsen tegen het scheuren en de mooie, door Harold uitgezochte, deurknopjes moeten er nog op... maar het resultaat mag er nu al zijn!
Het was dus een productief dagje gisteren, al zat ik om 23uur wel een half uur onder de douche met schuurmiddel om al het zwarte (!!) voegmiddel en behanglijm van mijn lijfje af te krabben (weg zorgvuldig opgebouwde bruine tintje).
Maar er is meer te vertellen.... ik moet jullie wat bekennen. Ik ben EINDELIJK overstag gegaan.
Voor wie mij niet zo heel goed kent; ik ben absoluut geen trendsetter. Ook eigenlijk geen volger en zelfs onder de achterblijvers kan ik eigenlijk niet geschaard worden. Ik loop, zeg maar, achter de achterblijvers aan - voor zover die dus 'lopen'. Als er een nieuwe modetrend is wacht ik eigenlijk net zo lang totdat ie weer uit de mode is voordat ik het ga 'proberen'. Dit heeft dan wel weer het vervelende gevolg dat er werkelijk in heel NL geen kledingstuk meer te vinden is van deze 'trend'. Maar nu heb ik mijn leven gebeterd! Ik heb, ja ja, Birkenstocks gekocht (voor deze zin moest ik zelfs even letterlijk op mijn schoenen kijken omdat ik niet eens weet hoe je dat precies schrijft) terwijl ze nog in de mode zijn. Nog steeds vind ik ze niet om aan te zien, maar omdat iedereen laaiend enthousiast is dat ze 'zo lekker zitten' en ik behoorlijke pijn aan zowat al mijn ledematen heb van het klussen, besloot ik om ook maar de sprong in het diepe te wagen. En het voelt goed, het voelt heerlijk! Niet zo zeer om met de mode mee te gaan, maar die schoenen natuurlijk!
Liefs Y.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten