Our Own Little XMAS

Kerst is, naast de zomer, mijn favoriete tijd van het jaar. Al in september kijk ik er naar uit om de boom op te zetten. Dan begint zogezegd de onderhandeling over wanneer ik de boom mag gaan opzetten. Het liefst sla ik heel die herfst over om van de zomer meteen over te gaan in Kerst; kaarsjes, open haard, veel lichtjes en lange winteravonden vol spelletjes, goede wijn en goede gesprekken.

Traditiegetrouw vermenigvuldigen de cadeautjes zich onder de boom in rap tempo en mogen we vanaf 1 december onze eigen cadeautjes adventkalender gaan open maken.

Onze kerst begon dit jaar in Rotterdam; Harold had voor zijn verjaardag van mij kaartjes gehad voor de tentoonstelling van BodyWorlds (een tentoonstelling van opgezette menselijke lichamen) en we besloten daarna om 'spontaan' even een hapje te eten bij een Marokaans restaurant wat volgens de Eet.nu App een 8.1 kreeg. Absoluut GEEN aanrader dus! Zowel het restaurant als blijkbaar de App. Het voorgerecht was welliswaar heerlijk maar het hoofdgerecht kwam voor mij het meest in de buurt van braaksel. Hoewel ik absoluut geen moeilijke eter ben (ik lust écht alles) kreeg ik dit niet weg. Met een beetje toneelspel ('ik voel me niet zo lekker') stonden we dan ook binnen het uur weer buiten. Ach, dan maar lekker naar ons huisje om saampjes kerstavond te vieren. En dit maakte alles goed; met warme choco (mijn geheime recept) en de nieuwe FatBoy namen we plaats voor de openhaard en naast de boom. Wat zijn we verwend door de Kerstman! Na het uitpakken van de vele cadeautjes zijn we in slaap gevallen voor de open haard...

De volgende dag begon met vooral in de keuken staan om de MonChou taart, Tiramisu en de kalfsrolletjes te maken. Om 17uur waagden we ons op de fiets (want er zou natuurlijk wijn gedroken worden) naar Toos (Harold zijn moeder) om daar gezellig met de fam kerst te vieren. Wat is het altijd gezellig om die vrolijke gezichtjes van Leandro en Sharon te zien en deze keer was het extra gezellig omdat ook Paul en Robert erbij waren. Ook hier was de Kerstman ons wederom niet vergeten. Na een 6 gangen menu en nog een heerlijk kopje koffie klommen we moe maar voldaan op de fiets voor de terugtocht naar huis met als herinneringen de vele foto's en filmpjes:

Ik snap nu waarom men elkaar een 'Gezegende Kerst' toewenst; die van ons was zéér gezegend!

Liefs Y.

Desperate Housewife!

Oké.... als ik ooit heb gezegd dat huisvrouw zijn een luizenbaantje is (niet dat ik me herinner, maar toch)... dan neem ik dat nu terug! Vandaag was mijn eerste 'vakantie'dag. Met honderdduizend plannen stond ik vanmorgen gezellig samen met Harold op. Lekker saampjes een bakje koffie onder het genot van het Ontbijtnieuws. Maar nadat Harold vertrokken was naar zijn werk ging het al mis. 'Heel even mijn oogjes nog dicht doen' dacht ik.... 'dat kan geen kwaad'.... En toen maakte Poezz me om elf uur wakker. Goed, dan maar even een goede douche en ondertussen de badkamer poetsen; weer anderhalf uur verder. Dan maar een wasje erin zodat ik vanmiddag de was kan vouwen.... Ow... het is al middag. Ah, effe mijn schoonzusje bellen en wat mailtjes wegwerken.... Ai, weer een uur verder. Daar komt de buuf; of ik op de kids wil passen zodat ze even haar handen vrij heeft voor de boodschappen. "Ja leuk!!" I just love kids. Lekker op de grond spelen met Lego en de blokken, daarna een kopje thee met de buuf. Dan gauw al het speelgoed weer opruimen en de huiskamer aan kant voordat manlief thuiskomt met de boodschapjes voor het avondeten. Want die heb ik zelf niet meer kunnen halen door mijn waardeloze planning net als de broek bij de stomerij.. maar die was dan gelukkig toch dicht. Effe knuffelen en bijkletsen met mijn lief onder het genot van een kop koffie.... een blik op de klok: jemig alweer bijna half negen en ik moet nog beginnen met koken; tot zover mijn plan om te gaan sporten vanavond. Maar Grey's begint ook net. Dan maar een beetje heen en weer rennen tussen keuken en huiskamer. Ik had echt zin in Kaap Maleise Curry dus dat wordt wel even serieus kokkerellen. Om tien uur kunnen we dan eindelijk eten....

Pfffff..... oké, geef mijn dus maar gewoon een kantoor met vaste werktijden en een computer. Ik floreer gewoon het beste bij buitenhuize structuur zullen we maar zeggen. Dat beloofd dus heel wat voor de komende maand. Morgen dus maar weer nieuwe ronde, nieuwe kansen. In ieder geval kom ik morgen niet onder mijn sporten uit zonder dat ik Guus (mijn personal trainer) op mijn dak krijg... dus dat zit wel goed. Verder stonden er nog wel school en boodschappen op het programma...

Tips anyone??

Liefs Y.

Happy Endings and Wonderful Beginnings

Gisteren liep ik voor de allerlaatste keer het pand van Biogen uit als 'normale' werknemer. Na een gezellige borrel met een select gezelschap (thnx guys!) met wederom een prachtige bos bloemen en een MEGA kaart met allemaal lieve berichtjes erin. De afgelopen weken heb ik vaak nagedacht hoe het zou zijn om na 4 jaar daar voor de laatste keer door de deur te lopen - zo'n sentimenti ben ik dan wel weer. Maar tot mijn verbazing viel het me alles mee; ik liep zelfs de hele dag met een grote smile van oor tot oor. Niet omdat ik daar weg ging, maar omdat ik zo'n GEWELDIG afscheid heb gehad en natuurlijk ook omdat ik een leuke nieuwe baan heb gevonden. Het enige moment dat ik even een traantje heb weggepinkt was toen ik mijn manager voor de laatste keer 'mijn visie' op het afgelopen jaar gaf; hij heeft het geweldig gedaan! Wat heb ik fijn met hem samengewerkt en ondanks sommige aanpassingsfrustraties van beide zijden heb ik veel van hem mogen leren.

Vandaag is dus officieel de eerste dag van mijn vakantie en dat voelt raar. Ik loop al de hele ochtend te dansen op kerstmuziek (nu is dat op zich weer niet zo heel vreemd) en loopt mijn hoofd over van alle dingen die ik nog moet doen maar al zo lang niet aan toe ben gekomen. De kerstsfeer in huis viert hoogtij en zo goed als alle kerstkaarten zijn de deur uit (zie foto's hierboven). Na een heerlijke bak koffie en twee heerlijke krentenbolletjes (met dank aan Harold) besloot ik eerst maar weer eens een blogje in elkaar te draaien. Ook iets dat ik - uitzonderingen daar gelaten - al veel te lang niet meer heb gedaan.

Met mijn To-Do lijstje naast me in de aanslag ga ik zo eerst maar even een minidump doen. De administratie begint zichzelf inmiddels voort te planten en ook de bruiloft vraagt inmiddels weer wat aandacht. Daarnaast vooral veel gezellige dingen; nog wat laatste cadeautjes voor kerst halen, een nieuwe laptop uitzoeken (JOEHOEEEE) en gezellige (diner)dates plannen met mensen die ik te lang niet heb gezien. Vanavond komt Cyrillus gezellig langs en blijft logeren en morgen komt de hele clan voor Harold zijn verjaardag.

Ondanks het feit dat het 'vakantie' is, is er dus genoeg te doen voordat ik weer aan een nieuwe baan begin. Zoals bekend bij sommige van jullie doe ik alles met volledige overgave (niet altijd even handig... ik geef het toe) en heb ik dus straks mijn energie nodig om bij mijn nieuwe werk te gaan starten. Voor alle nieuwsgierigen onder jullie; mijn nieuwe werkgever is een research bedrijf binnen de farmaceutische industrie. Ze hebben de afgelopen jaren een behoorlijke groei doorgemaakt en zich voornamelijk gericht op hun 'corebusiness' ondersteunende afdelingen moeten daarom nu opgezet worden. Ze hebben mij gevraagd om een nieuwe HR afdeling op te gaan zetten en daar heb ik heel veel zin in! Daarnaast kunnen Harold en ik elke dag carpoolen omdat hij hemelsbreed zo'n 500m verderop werkt; ook een bijzonder gezellig vooruitzicht.

Kortom; toch nog een Happy Ending en een Wonderful Beginning in het vooruitzicht. Sommige vrienden roepen dat 2011 ons jaar moet gaan worden. En hoewel ik dat diep in mijn hart ook hoop en geloof durf ik het nog niet hardop te zeggen. Ik tel mijn zegeningen elke dag en hoop dat ze er morgen nog steeds zullen zijn.

Liefs Y.

My Own Wonderful Goodbye!

Gisteren was het jaarlijkse kerstfeest van mijn werk... en tegelijkertijd mijn afscheid. De laatste weken gingen zo ontzettend snel dat ik nauwelijks tijd had om stil te staan bij het feit dat ik sommige collega's na deze avond waarschijnlijk niet meer zou zien. Ieder jaar kijk ik weer uit naar dit feest waarop ik al mijn collega's weer bij elkaar zie. Waarbij we stilstaan bij wat het jaar ons heeft gebracht en wat het komende jaar ons weer zal brengen. Dit jaar, hoewel ik er nog steeds naar uitgekeken had, zou ik een actief onderdeel zijn van 'wat er dit jaar is gebeurd'... maar dat besef kwam pas later op de avond.

We werden warm ontvangen met een hapje en drankje en een introductie op het 'Moordspel' wat zich tijdens het eten af zou spelen. Wat hebben we gelachen tijdens het eten... zo ontspannen! Precies wat ik zo heerlijk vond aan de afgelopen 4 jaar; 1 grote familie en iedereen zichzelf!

Na het eten, tijdens de koffie zou me een grote verrassing te wachten staan zo bleek.... Mijn manager (zie foto) had me al gezegd dat ik deze avond nooit zou vergeten. En hoewel ik aan het begin van de avond nog om deze opmerking moest giechelen besef ik me nu maar al te goed dat hij inderdaad gelijk heeft gehad:

Hoewel ik mijn manager voor deze avond al absoluut GEWELDIG vond, gaat hij nu de geschiedenis in als 'The World's Greatest Manager'! Er zijn geen woorden om te omschrijven hoe ik me gisterenavond voelde. Een mix van verdriet, ontroering en intense blijdschap stroomden door mijn lichaam. Hoewel het nog steeds pijn doet dat ik afscheid moest nemen van mijn collega's kan ik niet meer dan dankbaar zijn voor het feit dat ik 4 jaar lang deel mocht uitmaken van deze bijzondere groep mensen! 

Voor de collega's (want dat blijven jullie toch echt tot 31 december) die dit lezen:

Ontzettend bedankt voor alle momenten die ik met jullie samen mee heb mogen maken! Alle ups en alle downs. Dank jullie wel voor al het vertrouwen en al het plezier dat ik heb mogen hebben de afgelopen 4 jaar. Niet alleen deze avond, maar ook de rest van de 4 jaar zal ik zeker niet vergenten. 

Als afscheidscadeau heb ik een - they know me so well! - digitaal fotolijstje gekregen met een stick met alle Biogen Idec foto's van de afgelopen 4 jaar erop. Daar zal ik voorlopig nog wel even naar staren! 

Voor nu ga ik mijn bedje in en in dromenland gisterenavond nog 1x herbeleven.....

Sweet dreams, 

Liefs Y.

Buzzing me Buzzing you

Ik kán nu een heel relaas houden over alle perikelen rondom mijn zoektocht naar een nieuwe baan. Maar aangezien alles nog ongoing is en mijn blog publiek hou ik die info maar heel even voor me ;-).
Maar er zijn nog meer dan genoeg andere dingen om over te bloggen;

Sinds een aantal maanden ben ik een volwaardige Buzzer. Voor wie nog niet weet wat Buzzen is zal ik een korte toelichting geven: Mond-tot-mond reclame is altijd een onderschat fenomeen geweest. En dat terwijl je toch vaak geneigd bent om je ervaringen (goed, dan wel slecht) te delen met vrienden en bekenden. Op internet duiken steeds meer sites op waarbij mensen hun ervaringen met elkaar delen zoals Zoover en VakantieReisWijzer. Het bedrijfje Buzzer is hier handig op ingesprongen en heeft van Mond-tot-Mond reclame haar core business gemaakt. In opdracht van bedrijven sturen zijn samples op naar ingeschreven Buzzers (ik zei de gek) en vragen je dan om je ervaringen vooral te delen met vrienden en bekenden. Omdat ik tot de 'selecte' groep van Buzzers behoor ben ik in de gelukkige gelegenheid geweest om inmiddels al twee producten te Buzzen. Als eerste kreeg ik (op mijn verjaardag nota bene) een aantal flesjes Blue Wonder van Sorbo welke ik guitig uitgestald had op tafel zodat de genodigden een exemplaar mee konden nemen. Op deze actie kwamen veel reacties zoals: "Heb jij aandelen in Sorbo?" en "Naar de huishoudbeurs geweest?". Maar toen de testers het eenmaal hadden geprobeerd waren de reacties vooral lovend! Zelf was ik ook erg tevreden over het resultaat van het blauwe goedje dus heb ik maar afscheid genomen van 'ouwe trouwe Ajax' (in meerdere opzichten ;-)). Een paar weken later kreeg ik de Phillips FlexCare thuisgestuurd en sindsdien ben ik hooked! Als campagnegrap kregen we een boekje met als slogan: "Kun jij verliefd worden op je tandenborstel?". Nou ik kan je vertellen: "Yes we can!" Omdat we krenterige Hollanders zijn delen Harold en ik onze flexcare maar daar gaat iedere avond wel een flinke discussie aan vooraf. Voor broerlief (wiens oude Oral B het aan het begeven was) hebben we een flexcare aangeschaft als cadeau voor zijn verjaardag en ook de buurtjes zijn 'm nog aan het proberen.

En vandaag, lieve kijkbuis kinders, kreeg ik een uitnodiging voor de Nescafé Buzz. En ook daar kijk ik weer naar uit! Aangezien ik altijd Nescafé Latte Macchiato drink kan ik niet wachten om de Latte Caramel en Latte Hazelnoot te gaan proberen! Dat wordt dus nóg leuker thuiskomen!

Wil je ook Buzzer worden? Kijk dan vooral even op de site: www.buzzer.nl
En voor wie aanwezig is op Harold zijn verjaardag: hopelijk zijn de buzzables dan binnen en kan ik weer UITDELEN!

PS: Nee... ik heb géén aandelen in Buzzer!

Liefs, Y.