Our Own Little XMAS

Kerst is, naast de zomer, mijn favoriete tijd van het jaar. Al in september kijk ik er naar uit om de boom op te zetten. Dan begint zogezegd de onderhandeling over wanneer ik de boom mag gaan opzetten. Het liefst sla ik heel die herfst over om van de zomer meteen over te gaan in Kerst; kaarsjes, open haard, veel lichtjes en lange winteravonden vol spelletjes, goede wijn en goede gesprekken.

Traditiegetrouw vermenigvuldigen de cadeautjes zich onder de boom in rap tempo en mogen we vanaf 1 december onze eigen cadeautjes adventkalender gaan open maken.

Onze kerst begon dit jaar in Rotterdam; Harold had voor zijn verjaardag van mij kaartjes gehad voor de tentoonstelling van BodyWorlds (een tentoonstelling van opgezette menselijke lichamen) en we besloten daarna om 'spontaan' even een hapje te eten bij een Marokaans restaurant wat volgens de Eet.nu App een 8.1 kreeg. Absoluut GEEN aanrader dus! Zowel het restaurant als blijkbaar de App. Het voorgerecht was welliswaar heerlijk maar het hoofdgerecht kwam voor mij het meest in de buurt van braaksel. Hoewel ik absoluut geen moeilijke eter ben (ik lust écht alles) kreeg ik dit niet weg. Met een beetje toneelspel ('ik voel me niet zo lekker') stonden we dan ook binnen het uur weer buiten. Ach, dan maar lekker naar ons huisje om saampjes kerstavond te vieren. En dit maakte alles goed; met warme choco (mijn geheime recept) en de nieuwe FatBoy namen we plaats voor de openhaard en naast de boom. Wat zijn we verwend door de Kerstman! Na het uitpakken van de vele cadeautjes zijn we in slaap gevallen voor de open haard...

De volgende dag begon met vooral in de keuken staan om de MonChou taart, Tiramisu en de kalfsrolletjes te maken. Om 17uur waagden we ons op de fiets (want er zou natuurlijk wijn gedroken worden) naar Toos (Harold zijn moeder) om daar gezellig met de fam kerst te vieren. Wat is het altijd gezellig om die vrolijke gezichtjes van Leandro en Sharon te zien en deze keer was het extra gezellig omdat ook Paul en Robert erbij waren. Ook hier was de Kerstman ons wederom niet vergeten. Na een 6 gangen menu en nog een heerlijk kopje koffie klommen we moe maar voldaan op de fiets voor de terugtocht naar huis met als herinneringen de vele foto's en filmpjes:

Ik snap nu waarom men elkaar een 'Gezegende Kerst' toewenst; die van ons was zéér gezegend!

Liefs Y.