Crash

Terwijl wij wachten op nieuws van de dierenarts over 'ons kinneke' is het hier op mijn werk erg onrustig. Iedereen heeft het over het vliegtuig dat zojuist vlakbij is neergestort. Aangezien we uitkijken op de A9 zien we de hulpdiensten af en aan rijden. Een kijkje op Google Maps leerde me dat het inderdaad erg dichtbij is: (de rode stip is waar het vliegtuig ligt, de blauwe stip is waar ons kantoor ligt)



Voor een videoimpressie zie deze BBC link:
http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/7909887.stm


Op de radio is er om de vijf minuten een 'update' en hier binnen praten collega's over onder andere de bijlmermeerramp. Iedereen weet zich nog precies te herinneren waar ze waren op het moment van de ramp. Zelf kan ik me nog herinneren dat we bij opa en oma vandaan kwamen en bij thuiskomst te horen gekregen waarom we onderweg zo ontzettend veel hulpdiensten tegen waren gekomen (de mobiele telefoon had zijn intrede nog niet gedaan).





Ondertussen was er zojuist nieuws van het thuisfront. Hoewel Shadow op mij een meer levendige indruk maakte vanmorgen (we zijn even voor het werk op bezoek geweest), blijkt uit zijn testresultaten nog niet veel goeds. Zijn bloedwaardes zijn nog steeds torenhoog (dwz hij vergiftigd zichzelf als het ware) en zijn infuus is vannacht verstopt geraakt waardoor hij nog steeds uitdrogingsverschijnselen heeft. Toch ben ik vol goede hoop. Vanmorgen heb ik een knuffeltje langsgebracht. Klinkt misschien vreemd maar daar zit in ieder geval zijn eigen en onze geur aan. Het moet toch vreemd voor 'm zijn zo in een vreemde omgeving.


Gelukkig mogen we van de kliniek langs komen wanneer we maar willen. Dus uit het werk vandaan ga ik alsnog even bij 'm langs. Morgen komen er nieuwe testresultaten dus hopelijk dan meer en beter nieuws.


Vannacht in mijn dromen zijn alle herinneringen van de afgelopen zes jaar aan hem de revue gepasseerd. Ik hoop dat hier nog heel wat herinnering bij gaan komen.





To be continued...