vrijdag 25 september 2009

"Ein kleines madchen am Rhein"


Deze week had niet voller gepropt kunnen worden! Inmiddels zit ik niet meer met mijn tong op mijn schoenen maar met mijn tong IN mijn schoenen in de auto terug naar huis. Gelukkig hoef ik zelf niet te rijden, dat typt namelijk een stuk lastiger.

Dinsdag (mijn eerste schooldag) was super!! Ik voelde me een human sponge en heb dan ook alle informatie volledig in me opgenomen. Aangezien het voor mij een inhaalles was (eigenlijk was mijn eerste les vandaag pas) was ik wel een beetje bang dat ik over twee weken weer opnieuw mijn eerste schooldag moest beleven. Gelukkig was er nog een klasgenoot die ook een inhaalles had en wonderbaarlijk hadden we meteen een klik.


Dinsdagavond heb ik als een razende Roeland mijn koffer in staan pakken (er moest natuurlijk nog vanalles gestreken worden) en lag ik redelijk vermoeid in bed. Helaas ging om half zeven weer de wekker en zat ik om half acht alweer braaf op kantoor de laatste voorbereidingen te treffen voor de cycle meeting de rest van de week. Deze keer was de locatie Rudesheim am Rhein, een behoorlijk eindje rijden dus (4 tot 5 uur). Toen we aankwamen om 15uur was ik dus eigenlijk al klaar om naar bed te gaan maar toen begon mijn werkdag pas. We kregen een aantal opdrachten in een groep en ik werd als leider aangesteld.

Ik zal jullie de details van de middag besparen maar aan het einde van de dag had ik een hoop geleerd. Maar bovenal dat ik (nog) geen geboren leider ben. Zie daar mijn ontwikkelpunt.

Daarnaast moet ik ook leren loslaten. Als de rest van de groep besluit om totaal iets anders te gaan doen dan ik van plan was of iedereen gewoon maar wat door elkaar heen bleeehhhrt is het mijn schone taak om te leren om dat vooral los te laten.


Grappig, vond ik zelf want dit is een puntje wat ik vier jaar gelelden al eens tegen ben gekomen. Tijdens mijn sabatical heb ik toen hetvolgende gedicht van iemand gekregen:


Om los te kunnen laten is liefde nodig.

Loslaten betekent niet dat het me niet meer uitmaakt,

Het betekent dat ik het niet voor iemand anders kan doen.

Loslaten betekent niet dat ik'm smeer.

Het is het besef dat ik een ander niet kan beheersen.

Loslaten is toegeven dat ik het resultaat niet meer in de hand heb.

Loslaten is niet proberen om een ander de schuld te geven, het is jezelf zo goed mogelijk maken.

Loslaten is niet zorgen maar geven om.

Loslaten is niet even regelen, maar ondersteunend zijn.

Loslaten is niet oordelen, maar en ander toestaan mens te zijn.

Loslaten is niet het middelpunt staan en alles beheersen, maar het de ander mogelijk maken hun eigen lot te bepalen.

Loslaten is niet anderen tegen zichzelf beschermen, het is een ander toestaan de werkelijkheid onder ogen te zien.

Loslaten is niet ontkennen, maar accepteren.

Loslaten is niet treiteren, schelden of ruzie maken, maar juist zoeken naar mijn eigen tekortkomingen en die verbeteren.

Loslaten is niet alles naar mijn hand willen zetten, maar elke dag nemen zoals die komt en mezelf er gelukkig mee prijzen.

Loslaten is niet anderen bekritiseren of reguleren, maar proberen te worden wat ik droom te kunnen zijn.

Loslaten is niet spijt hebben van het verleden, maar groeien en leven voor de toekomst.

Loslaten is minder vrezen en meer beminnen.


Maar nu eerst weekend!!!!


Liefs Y.

Geen opmerkingen: