"The Magic Number 66"

Hoewel in het christelijk geloof het nummer 6 (of liever gezegd 666) niet veel goeds voorspelt is het voor mij al een tijdje bijna een magisch nummer. Ik zal uitleggen waarom:

Een jaar geleden zag ik mezelf terug op een filmpje en besloot ik dat hét (mijn gewicht) zo echt niet langer kon. Hoewel mijn hersenen de bijzondere gave hadden om mij voor de spiegel steeds wijs te maken dat die broek 'nog best wel kon', logen de foto's en de filmpjes (vooral genomen op onbewaakte ogenblikken) er niet om. Aangezien ik echt geen dieet persoon ben - eten is gewoon te lekker om moeilijk over te gaan lopen doen - besefte ik me wel dat ik drastisch mijn levensstijl aan zou moeten passen. En zo geschiedde! Ik begon met sporten, dat was de eerste stap. Mijn ervaring leerde mij dat me vastleggen op één sport geen optie is. Ik ben nu eenmaal bijzonder snel verveeld. Dus besloot ik om niet één sport te gaan doen, maar gewoon de dingen af te wisselen die ik leuk vind én sportief zijn. Aan het einde van dit jaar kon ik dan ook constateren dat ik met hardlopen, zwemmen, fietsen, zumba wandelen en fitness (hoewel steeds afgewisseld) toch een jaar lang regelmatig heb gesport. Uiteraard heeft de verbouwing ook voor de nodige beweging gezorgd en vooral de nodige spierballen. Eten was een grotere uitdaging. Ik bezocht een diëtiste die met mij niet alleen naar mijn eetpatroon keek (waar op z'n zachtst gezegd nog best wat te verbeteren viel) maar ook naar hoe ik in mijn vel zat. Met slechts twee bezoekjes wist zij de juiste motivator in mij te triggeren en leerde ik wat gezond voedsel was, maar vooral dat ik niets moest doen wat ik niet de rest van mijn leven vol zou kunnen houden. Wie immers óp dieet gaat, moet er ook ooit weer áf, zo stelde zij. Op mijn zwaarste punt woog ik zo'n 76 kilo schoon aan de haak. Dat was een hele schok aangezien ik me daarvoor voor het laatst had gewogen toen ik 55 kilo (en dus zelfs wat aan de magere kant) was - hoewel daartussen wel een jaar of 6 zat. Wederom een bevestiging dat Dikkertje Dap in beweging moest komen. Ik mocht dan wel 'gezellig' zijn, 'gezond' was anders.

Inmiddels zijn we een jaar verder en ben ik de trotse eigenaar van een lichaam dat 66 kilo aangeeft op de weegschaal. Dat was mijn eerste streefgewicht: tien kilo eraf! En dat heb ik met vlag en wimpel behaald. Hoewel het soms tergent langzaam ging (met maanden waarbij ik niet meer dan een paar ons verloor), blijft het er daardoor nu wel af! Al een paar maanden zit ik op een stabiel gewicht en waag ik me af en toe ook weer eens richting snoepkast.

Vrijdag was weer mijn eerste afspraak bij haar in dit nieuwe jaar. Vol trots vertelde ik haar over mijn behaalde resultaat en mijn weg daar naartoe. Maar ook vertelde ik haar over mijn tweede-, en tevens einddoel; de 60 kilo! Hoewel ik nu een gezond gewicht heb volgens de BMI berekening, zou ik graag het maximale uit al mijn werk willen halen (-ik weet het; perfectionistje- maar als we toch bezig zijn...). Samen met haar heb ik weer even de puntjes op de i gezet wat betreft mijn voedingspatroon. Het bleek namelijk dat de Bounty's, Muffins en Brownies regelmatig weer hun intrede doen in mijn dagelijkse voedingspatroon. Daar valt dus nog best wat te halen. Maar het meest positieve was dat ik, ondanks de Bounty's, Muffins en Brownies, toch op gewicht bleef. Dit schept des te meer vertrouwen voor de toekomst.

Daarnaast heb ik de hulp ingeroepen van mijn fitnessinstructeur. Ik heb hem mijn doel voorgelegd en hij heeft voor mij een speciaal trainingsschema samengesteld. Gisteren toog ik dus vol verwachting naar mijn sportschool om het uit te gaan proberen.... en dat heb ik geweten!!! Vanmorgen kwam ik - letterlijk - niet zelfstandig uit bed van de spierpijn. Ik heb nog NOOIT zoveel spierpijn gehad (en geloof me ik heb behoorlijk wat moeten verduren tijdens het afgelopen jaar). Met een beetje (massage)hulp van Harold en een goed heet bad redde ik het naar de woonkamer. En dit is nog maar de eerste dag!! Ik wil niet weten hoe ik me morgen ga voelen. Gelukkig kan ik morgen de pijn weer wegtrainen tijdens een 'ontspannen' lesje Bodycombat.

Gelukkig weet ik dat dit slechts tijdelijk is. Eenmaal gewend aan mijn nieuwe programma zal het steeds een stapje beter gaan en ga ik uiteraard ook resultaat boeken (ik kan niet wachten). Ik heb een soort 'weddenschap' met mijn sportschool dat ik, wanneer ik mijn doel heb behaald op 18 juni 2010 ik van hen een compleet sportpakket krijg. Uiteraard is de grootste beloning het resultaat zelf maar dit soort kleine dingen helpt natuurlijk wel. Ook mijn schatje heeft een duit in het zakje gedaan; als ik het heb behaald gaan we (wederom) een dagje Wellnessen!

Het is heel bijzonder om te merken hoe ik langzaam mijn lichaam weer ben gaan waarderen. Door alle drukte van de dagelijkse bezigheden 'vergat' ik om goed voor mijzelf te zorgen. Met als gevolg niet alleen overgewicht maar ook nog eens veel ziektes en zeertes door een slechte weerstand. Nu ik op mijn voeding en beweging let merk ik dat ik ook zuiniger ben op mijn lichaam. Ik verzorg het goed (elke zondag avond een tuttelavond) en dat heeft weer een positief effect op mijn zelfbeeld. Ook ben ik veel bewuster bezig met hoe verzorgd ik eruit zie (zonder over-ijdel te worden) en dat zorgt weer regelmatig voor complimentjes.

Dus: Gezond leven? Ik kan het iedereen aanraden!!

Liefs Y.

"Wonderful weekend"

Dit was wederom een weekend met een gouden randje. Mijn weekend begon met een tripje naar Breda op vrijdag, waar ik hetvolgende stukje heb geschreven:

"Voor de verandering schrijf ik vandaag mijn blog eens op een andere locatie en eens niet direct digitaal, maar ouderwets op papier (hoewel ik het wel zal moeten overtypen). Ontspannen geniet ik van mijn warme choco met slagroom - uiteraard - wachtend op mijn lieve vriendinnetje, in een lunchroom midden op de woonboulevard van Breda.
Ik heb er al een halve dag op zitten want Harold moest vanmorgen bij een arts in Breda zijn voor zijn werk en ik mocht gezellig mee! De schat probeert zijn afspraken in Breda altijd op vrijdag te plannen zodat ik gezellig mee kan naar mijn hometown (sorry, maar dat blijft het).
Rijdend langs de mooie singel en kijkend naar de nog mooiere huizen langs die singel, bekruipt me een licht gevoel van heimwee. Deze stad die ik zo goed ken, waar ik mijn hart aan verloren heb, mis ik! De vriendelijkheid van de mensen en die zachte G, ze blijven me dierbaar. In deze stad ben ik volwassen geworden en heb ik mezelf gevonden. en dat heeft dan weer de perfecte basis gelegd voor het vervolg; mijn leven hier mét Harold, in Zaanstad.
Mijn Breda-dag begon met 'n bezoekje aan T-Mobile waar ik speedy bijgekletst heb met Huub en mijn 'zus' Rachel een dikke knuffel heb gegeven. Daarna even langs één van onze leveranciers (ja ja, altijd aan het werk) waar ik ook een oud T-Mobile collega tegen het lijf liep (it's a small world). En nu dus gezellig ff bijbeppen onder het genot van een lunch. Daarna nog even mezelf kietelen bij de kapper en dan is 't weer tijd om naar huis te gaan. Maar niet voor lang; mijn hart laat ik hier en met carnaval ben ik zeker weer terug!"

En dat was nog maar het begin van mijn fijne weekend! Harold en ik zijn nog even gaan Sub-ben (dwz eten bij Subway)... how I always love that! En daarna naar huis om te gaan Salsa-en. Zaterdag had een klein dipje omdat ik niet op gang kwam maar met mijn liefje ben ik - voor hem - een nieuwe bril uit gaan zoeken en heb ik mijn Douglasbonnen ingeruild voor o.a. een heerlijk luchtje van Chanel; Chance. 's Avonds zijn we naar de Westzijde getogen voor de verjaardag van Shanna wat weer echt een waar feestje was! Dat getuige de foto's wel weer:


Omdat ik de BOB was, was ik vandaag niet zo brak maar heb ik desalniettemin lekker uitgeslapen tot een uur of twaalf. Toen maakte mijn liefje mij wakker met een heerlijk ontbijtje op bed met o.a. croissantjes (Oh, how lucky I am!). Daarna nog heel even geluierd zoals het een goede zondag betaamt en toen toch maar in actie gekomen om een beetje het huis bij te werken. En zoals gewoonlijk geeft dat een heerlijk voldaan gevoel aan het einde van de dag. En tenslotte alles nog lekker afgesloten met een tuttelavond (oftewel; tijd voor mij).

Wederom dus weer een perfecte mix dit weekend! Morgen weer fris en fruitig aan de arbeid. Het beloofd een drukke week te worden; werken, sporten, school en België; dat zijn de sleutelwoorden. Laat maar komen, ik ben er klaar voor!

Liefs Y.

"Haringen in een ton"

Oké, picture this: een overvolle metro... er kan geen mens meer in. Stel je vervolgens het volgende station voor waarin dezelfde hoeveelheid mensen ín de metro ook op het koude perron heel graag diezelfde metro in willen. Stel je dan een heel klein meisje voor, laten we zeggen zo'n 1.63m klein, dat steeds verder de metro in wordt geschoven verder bij de deuren vandaan. Stel je dan een volgend metrostation voor waar wéér meer reizigers in de metro willen en dit kleine meisje dat als één van de weinige juist uit wil stappen op dit station.... Juist, dit meisje was ik dus vanmorgen!

Mijn dag was al niet bijster goed begonnen (vraag maar aan Harold - die moest het ontgelden... sorry!). Ik kon gisterenavond niet in slaap komen, waardoor ik vanmorgen niet de meest vrolijke persoon op aarde was. Ondanks het feit dat ik had besloten een trein later te pakken, om niet al met mijn tong op mijn schoenen de deur uit te moeten, knapte mijn humeur nou niet echt op. Op het station kwam ik Jo(y)sje tegen en begon deel 1 van mijn reis: het in de overvolle trein wurmen. Een beetje klagend stonden we met z'n drieeën - nog een bekende vergezelde ons een station later - te bedenken dat je toch wel heel gek moet zijn om dit iedere ochtend vrijwillig te doen. Little did I know dat ik nog geen kwartier later het gewurm in het kwadraat uit zou moeten voeren in de bovengenoemde situatie met de metro. Na ook nog wat gekoukleum bij de bushalte - de bus had ik net gemist - en een opkomende hoofdpijn (ik had nog niet ontbeten) was mijn ochtendhumeur compleet.

Maar inmiddels zit ik weer in mijn lekkere warme kantoortje in een waterig winterzonnetje achter mijn PC en lijkt mijn humeur zich langzaam aan te herstellen. Het vooruitzicht dat dit mijn laatste dag is voor het weekend helpt uiteraard ook wel! Ik kijk uit naar een dagje shoppen, de kapper en een heerlijke lunch met mijn lieve vriendinnetje morgen. Ja, laat dat weekend maar komen!

Liefs Y.

"Ready to fight!"

Oké, toegegeven... Rambolina klinkt lang niet zo stoer als Rambo, maar héél even voelde ik me wel heel erg stoer gisterenavond. Ik deed namelijk voor het eerst mee aan de les Bodycombat op mijn nieuwe sportschool. Wat een energieke les! Wat een POWER! Ik voelde me echt weer even on top of the world. Gezien mijn korte carriere als karateka - many years ago - kon ik wel wat bewegingen plaatsen dus voelde ik me niet een complete kneus. Dit compenseerde mijn motorische gestoordheid weer een klein beetje (wanneer de zaal naar rechts gaat, ga ik naar links en visa versa). Nadat ik helemaal kapot gegaan was op de opzwepende muziek - en de aanmoedigende woorden van de instructeur - was het tijd om mezelf te belonen. Eerst lekker zonnebanken, daarna ff een paar baantjes zwemmen, dan de sauna in en alles afsluiten met een heerlijke douche! Ja, ik denk dat ik wel aan mijn nieuwe levensstijl kan wennen. Zoals ik al in mijn vorige blog schreef is mijn enige voornemen meer rust dit jaar. Hiermee bedoel ik niet 'op de bank hangen' (daar ben ik gewoon het type niet naar) maar rust in mijn hoofd. Meer tijd nemen om op te staan - hoewel dat nog wel een uitdaging blijkt - en meer tijd nemen om naar bed te gaan (kopje thee voor het slapen, kaarsjes aan, boekje lezen/dagboek schrijven) enz, enz. Het vergt wel een geheel andere manier van plannen want waar ik normaal de lege gaatjes vulde met mijn aorta/levenslijn (lees: telefoontjes naar vrienden) verdwijnen die 'gaatjes' als sneeuw voor de zon waardoor ik nu vaak aan het einde van de dag tot de conclusie kom dat ik die goede vriend of vriendin nu al voor de 4e dag op rij nog niet heb teruggebeld. Aan allen: please be patient! Het gaat vanzelf beter...;-)

Veel minder stoer kroop ik echter vanmorgen mijn bed uit. Ik voel spiertjes waarvan ik het bestaan niet wist en mijn hoofd had een chronisch vochttekort ondanks de 2,75 liter water die ik naar binnen heb getankt gisteren. Waarschijnlijk een klassiek geval van oververhitting (sporten, zonnebank, sauna). Maar goed, de ontspanning die ik in mijn koppie voel maakt alles weer goed. Zelfs de sneeuw en de kou kon ik beter trotseren vanmorgen toen ik naar mijn werk ging.

Langzaam maar zeker voel ik mijn lichaam weer herstellen van de schade van de laatste maand van 2009. Hopelijk kan ik deze stijgende lijn voortzetten! Dan hoop ik aan het einde van het jaar (en alle dagen die daarop volgen) niet alleen een stralender uiterlijk te hebben, maar vooral ook een betere gebalanceerd innerlijk!

Liefs Y.

Wonderful beginning(s)

>filmpje op verzoek door mij verwijderd<

Hoewel 2009 redelijk tegen mijn principes is geëindigd (zonder ouderjaarsblog) en 2010 tevens tegen mijn - welliswaar nieuw verworven - principes is begonnen (redelijk druk!)... kan ik niet anders dan concluderen dat een goed begin het halve werk is. Voordat we aan het werk zijn gegaan, 4 januari, hebben we eerst het huis een flinke schoonmaakbeurt gegeven. Zeg maar een soort vervroegde voorjaarsschoonmaak. Wat een heerlijk gevoel om alles weer fris en fruitig te hebben - nu nog zou houden! De eerste werkdag was druk maar gezellig. Leuk om mijn collega's weer te zien. En die zou ik nog meer dan genoeg zien die week want we gingen dinsdagavond op Cycle (bedrijfsbijeenkomst van meedere dagen op een externe locatie) naar 't Hof van Saksen. En wederom was het genieten!! Naast al het harde werken was er voldoende tijd voor ontspanning (massage en wellness.... for me again!) en werd er gefeest tot in de kleine uurtjes, zo getuige de bovenstaande video. Daantje - mijn lieftallige collega van de Marketing afdeling - had alles tot in de kleine puntjes georganiseerd! Daan je bent een toppertje! Hier nog een leuke compilatie van de geweldige Cycle driedaagse:

Maar het nieuwe jaar bracht meer goeds tot nu toe. Toen ik thuis kwam mocht ik van mijn liefje weer heel veel kusjes in ontvangst nemen om vervolgens 's avonds saampjes naar onze - ja ja - Salsales te gaan! Zonder al teveel moeite heb ik Harold over kunnen halen om een poging te wagen. En ik ben ZOOOO trots! Mijn vriendje blijkt het namelijk behoorlijk snel op te pikken. Dat beloofd dus nog wat! Stiekem hoop ik dat hij het net zo leuk gaat vinden als ik, maar ik ben al heel tevreden dat hij niet gillend weg is gerend na één les. Sterker nog, hij vond het leuk! I will keep you posted on this one!

Maar het leukste was toch wel het feit dat mijn bonus binnen is. Begin december heb ik een mooie bonus toegekend gekregen voor mijn inzet van het afgelopen jaar. En die was niet misselijk (zowel de bonus als de inzet;-)). Ik heb maar liefst € 920,- gekregen te besteden in een winkel naar keuze (we krijgen ze in de vorm van waardebonnen). Dus heb ik zojuist bol.com, douglas en de bijenkorf bonnen besteld om het nieuwe jaar binnenkort maar es shoppend in te luiden! Geen verkeerd idee!

En ten slotte ben ik ook maar begonnen aan die goede voornemens van dit jaar. De voornaamste is toch wel; RUST! Verder vooral veel leuke dingen. Ik ben gewisseld van sportschool en heb daar vandaag voor het eerst getraind. Errug fijn, vooral de sauna en het zwembad na de training. Da's een welkome beloning. Ook heb ik mijn eerste verslag ingeleverd voor mijn studie en wacht ik met spanning - 6 weken!! - af tot ik mijn cijfer krijg. Tenslotte is er één ding dat ik wel gewoon voortzet vanuit 2009... veel blogjes!!

Liefs Y.