"The Magic Number 66"

Hoewel in het christelijk geloof het nummer 6 (of liever gezegd 666) niet veel goeds voorspelt is het voor mij al een tijdje bijna een magisch nummer. Ik zal uitleggen waarom:

Een jaar geleden zag ik mezelf terug op een filmpje en besloot ik dat hét (mijn gewicht) zo echt niet langer kon. Hoewel mijn hersenen de bijzondere gave hadden om mij voor de spiegel steeds wijs te maken dat die broek 'nog best wel kon', logen de foto's en de filmpjes (vooral genomen op onbewaakte ogenblikken) er niet om. Aangezien ik echt geen dieet persoon ben - eten is gewoon te lekker om moeilijk over te gaan lopen doen - besefte ik me wel dat ik drastisch mijn levensstijl aan zou moeten passen. En zo geschiedde! Ik begon met sporten, dat was de eerste stap. Mijn ervaring leerde mij dat me vastleggen op één sport geen optie is. Ik ben nu eenmaal bijzonder snel verveeld. Dus besloot ik om niet één sport te gaan doen, maar gewoon de dingen af te wisselen die ik leuk vind én sportief zijn. Aan het einde van dit jaar kon ik dan ook constateren dat ik met hardlopen, zwemmen, fietsen, zumba wandelen en fitness (hoewel steeds afgewisseld) toch een jaar lang regelmatig heb gesport. Uiteraard heeft de verbouwing ook voor de nodige beweging gezorgd en vooral de nodige spierballen. Eten was een grotere uitdaging. Ik bezocht een diëtiste die met mij niet alleen naar mijn eetpatroon keek (waar op z'n zachtst gezegd nog best wat te verbeteren viel) maar ook naar hoe ik in mijn vel zat. Met slechts twee bezoekjes wist zij de juiste motivator in mij te triggeren en leerde ik wat gezond voedsel was, maar vooral dat ik niets moest doen wat ik niet de rest van mijn leven vol zou kunnen houden. Wie immers óp dieet gaat, moet er ook ooit weer áf, zo stelde zij. Op mijn zwaarste punt woog ik zo'n 76 kilo schoon aan de haak. Dat was een hele schok aangezien ik me daarvoor voor het laatst had gewogen toen ik 55 kilo (en dus zelfs wat aan de magere kant) was - hoewel daartussen wel een jaar of 6 zat. Wederom een bevestiging dat Dikkertje Dap in beweging moest komen. Ik mocht dan wel 'gezellig' zijn, 'gezond' was anders.

Inmiddels zijn we een jaar verder en ben ik de trotse eigenaar van een lichaam dat 66 kilo aangeeft op de weegschaal. Dat was mijn eerste streefgewicht: tien kilo eraf! En dat heb ik met vlag en wimpel behaald. Hoewel het soms tergent langzaam ging (met maanden waarbij ik niet meer dan een paar ons verloor), blijft het er daardoor nu wel af! Al een paar maanden zit ik op een stabiel gewicht en waag ik me af en toe ook weer eens richting snoepkast.

Vrijdag was weer mijn eerste afspraak bij haar in dit nieuwe jaar. Vol trots vertelde ik haar over mijn behaalde resultaat en mijn weg daar naartoe. Maar ook vertelde ik haar over mijn tweede-, en tevens einddoel; de 60 kilo! Hoewel ik nu een gezond gewicht heb volgens de BMI berekening, zou ik graag het maximale uit al mijn werk willen halen (-ik weet het; perfectionistje- maar als we toch bezig zijn...). Samen met haar heb ik weer even de puntjes op de i gezet wat betreft mijn voedingspatroon. Het bleek namelijk dat de Bounty's, Muffins en Brownies regelmatig weer hun intrede doen in mijn dagelijkse voedingspatroon. Daar valt dus nog best wat te halen. Maar het meest positieve was dat ik, ondanks de Bounty's, Muffins en Brownies, toch op gewicht bleef. Dit schept des te meer vertrouwen voor de toekomst.

Daarnaast heb ik de hulp ingeroepen van mijn fitnessinstructeur. Ik heb hem mijn doel voorgelegd en hij heeft voor mij een speciaal trainingsschema samengesteld. Gisteren toog ik dus vol verwachting naar mijn sportschool om het uit te gaan proberen.... en dat heb ik geweten!!! Vanmorgen kwam ik - letterlijk - niet zelfstandig uit bed van de spierpijn. Ik heb nog NOOIT zoveel spierpijn gehad (en geloof me ik heb behoorlijk wat moeten verduren tijdens het afgelopen jaar). Met een beetje (massage)hulp van Harold en een goed heet bad redde ik het naar de woonkamer. En dit is nog maar de eerste dag!! Ik wil niet weten hoe ik me morgen ga voelen. Gelukkig kan ik morgen de pijn weer wegtrainen tijdens een 'ontspannen' lesje Bodycombat.

Gelukkig weet ik dat dit slechts tijdelijk is. Eenmaal gewend aan mijn nieuwe programma zal het steeds een stapje beter gaan en ga ik uiteraard ook resultaat boeken (ik kan niet wachten). Ik heb een soort 'weddenschap' met mijn sportschool dat ik, wanneer ik mijn doel heb behaald op 18 juni 2010 ik van hen een compleet sportpakket krijg. Uiteraard is de grootste beloning het resultaat zelf maar dit soort kleine dingen helpt natuurlijk wel. Ook mijn schatje heeft een duit in het zakje gedaan; als ik het heb behaald gaan we (wederom) een dagje Wellnessen!

Het is heel bijzonder om te merken hoe ik langzaam mijn lichaam weer ben gaan waarderen. Door alle drukte van de dagelijkse bezigheden 'vergat' ik om goed voor mijzelf te zorgen. Met als gevolg niet alleen overgewicht maar ook nog eens veel ziektes en zeertes door een slechte weerstand. Nu ik op mijn voeding en beweging let merk ik dat ik ook zuiniger ben op mijn lichaam. Ik verzorg het goed (elke zondag avond een tuttelavond) en dat heeft weer een positief effect op mijn zelfbeeld. Ook ben ik veel bewuster bezig met hoe verzorgd ik eruit zie (zonder over-ijdel te worden) en dat zorgt weer regelmatig voor complimentjes.

Dus: Gezond leven? Ik kan het iedereen aanraden!!

Liefs Y.