"My BIG difference"

Ik besef me maar al te goed hoe oppervlakkig het is om met je uiterlijk bezig te zijn... Laat staan hoe arrogant het is om te pochen met het feit dat je zelf vindt dat je er geweldig uit ziet... maar voor deze ene keer kan me dat nu eens niet schelen!

Sinds begin 2009 ben ik de strijd begonnen tegen de kilo´s (zie bovenstaande eerste foto) en - zoals het er nu naar uitziet - heb ik deze strijd bijna gewonnen (zie bovenstaande tweede foto)! (hoewel ik me afvraag of de strijd ooit te winnen is.... maar goed). Heel wat uurtjes heb ik moeten zwoegen en letterlijk door het (sportschool)stof moeten kruipen om enig resultaat te kunnen bemerken. Ruim een jaar heb ik op mijn zogenaamde 'plateau' gezeten en viel ik geen grammetje af. Mijn complete eetpatroon heb ik aangepast en (actief) bewegen is onderdeel geworden van mijn dagelijkse routine. Wie regelmatig stiekem bij ons door de ramen gluurt ziet mij ploeteren op een matje met wat gewichten in de hoop dat die vervloekte paaseitjes zich niet omzetten in hoopjes vet rond mijn dijen.

Voorzichtig kijk ik terug (hoewel ik er dus nog niet helemaal ben) op een heftige strijd. Niemand had ooit gezegd dat het makkelijk zou zijn maar er waren dagen dat ik echt dag; geef mij een berg chocolade dan begraaf ik me erin! Het begon ergens eind 2008 met het besef dat het zo echt niet langer kon na het zien van een filmpje van mezelf. Maar waar moest ik beginnen? Ik was ongeoefend, had nog nooit gehoord van een gezond eetpatroon en was letterlijk verslaafd aan chocolade en 'uit eten gaan'. Verveling was 'my middle name' dus me aanmelden bij een sportschool zou onzin zijn en gedoemd te mislukken. Ik besloot om te beginnen (op advies van een collega) met het Start To Run programma; gewoon een paar keer in de week rustig opbouwen met hardlopen. Dit ging aardig goed maar moest ik af en toe stil leggen door mijn KNO problemen destijds. Ik besloot om mijn sporten af te wisselen om verveling te voorkomen. De ene dag ging ik een stuk wandelen, dan weer fietsen, klimmen of zwemmen. Als ik maar minimaal 3x in de week intensief bezig was.

Toen ik dit een klein beetje onder de knie had besloot ik wat aan mijn voeding te gaan doen. Ik nam een diëtiste in de arm en ging kritisch kijken naar mijn eetpatroon. Daar kon nog best wel wat veranderen. Minder snoepen en meer gezond eten; niet drastisch lijnen maar gewoon weten welke voedingsstoffen goed zijn en in welke mate je de minder goede voedingsstoffen tot je mag nemen. Dus geen Sonja Bakker of Dr. Frank in ons huis; gewoon lekker expirimenteren met verse groenten, fruit en ander lekkers. Helaas heeft Harold een tegenovergesteld metabolisme dus was het soms wel even zoeken naar de juiste balans voor ons beide zodat hij niet ook als een razende af ging vallen...

Uiteindelijk behaalde ik eind januari 2010 mijn eerste mijlpaal: 66,6 kg. En toen kwam dat gehate plateau! Een jaar lang heb ik ALLES uit de kast getrokken en gebeurde er helemaal niets. Sommige periodes kwam ik zelfs weer aan; en niet alleen in gewicht maar ook in cm. Dankzij Guus (mijn personal trainer sinds oktober) heb ik doorgezet deze laatste paar maanden. Hoewel mijn allesoverkoepelende doel was om een gezond leven te leiden, had ik de stille wens om voor de bruiloft helemaal in shape te komen. Mijn gewicht moest ik loslaten, dat zei immers niet persé iets over hoe ik eruit zag en hoe ik me voelde. Dus begon ik meer te letten op centimeters en mijn innerlijke schoonheidsideaal (lees: gezondheid). En jawel... met vallen en opstaan, heel wat blogjes en nog meer tranen later keek ik gisterenavond vol trots naar het schema dat Guus invulde aan de hand van de metingen die hij deed:

Januari 2009:

Omvang buik: 94 cm

Omvang borsten: 92 cm

Omvang heupen: 107 cm

Omvang armen: 33 cm

Omvang benen 67 cm

Maart 2011:

Omvang buik: 76 cm

Omvang borsten: 87 cm

Omvang heupen: 102 cm

Omvang armen: 28 cm

Omvang benen: 58 cm

Eindelijk zag ik al mijn harde werken omgezet worden in keiharde resultaten! Voor het eerst zwoegde ik het daarop volgende uur fluitend, zingend en dansend door.... tot groot plezier van Guus die anders altijd mijn gemopper aan moet horen.

Het verschil:

Omvang buik: -18 cm (!!)

Omvang borsten: -5 cm

Omvang heupen: -5 cm

Omvang armen: -5 cm

Omvang benen: -9 cm

Het verschil mag er wezen! Ik ben trots! Misschien nog wel het meest omdat het niet door één of ander wondermiddel of dieet is gelukt maar puur hard werken. Dit maakt de kans op een blijvend resultaat namelijk aanzienlijk groter!

Maar ondanks al mijn eigen harde werken gaat mijn grootste dank uit naar Harold. Hij heeft me altijd vol enthousiasme toegejuicht. Hij heeft mijn tranen gedroogd als ik het niet meer zag zitten. Al het lekkers keer op keer verstopt of opgegeten voordat ik het op kon eten.... de schat! Ik ben hem meer dan dankbaar!

Ik had mezelf beloofd dat ik een leuke sport uit mocht gaan zoeken als ik mijn resultaat had behaald. Voorzichtig ben ik op zoek gegaan naar een sport die me op langere termijn nog steeds zou bevallen.... en gisterenavond heb ik besloten dat ik vanaf september ga kijken of Badminton 'mijn sport' gaat zijn.

Liefs Y.

ON-GE-LOOF-LIJK

Ik beschouw mezelf als een persoon die redelijk veel kan begrijpen. Een persoon die haar best doet zich in de schoenen van een ander te verplaatsen en probeert niet te snel en niet te hard te oordelen. Maar de laatste tijd valt mij iets op wat al mijn begrip te boven gaat!

Het winterseizoen loopt ten einde en veel mensen scoren nog even in de uitverkoop een nieuwe jas.. op zich geen probleem. Zo ook een aantal mensen in mijn (directe) omgeving. Het zijn vaak leuke modieuze jassen waar ik dan ook graag een compliment over maak. Maar wanneer ik enigszins ironisch vraag of het harige kraagje dat aan de jas zit "vast geen echt bont is" en uit het antwoord blijkt dat dit juist wel het geval is zakt mijn broek tot voorbij mijn enkels!!!

Hoe kán het dat in deze tijd zoiets barbaars als bont weer 'in de mode' raakt. En hóe kan het dat weldenkende mensen (want zo beschouw ik de meeste van hen toch wel) met hun VOLLE verstand jassen kopen én dragen met bont. Stiekem hoop ik dat het komt doordat ze in de veronderstelling zijn dat het dragen van bont net zoiets is als het eten van vlees of het dragen van leer; dat komt tenslotte ook van dode dieren en is nog redelijk maatschappelijk geaccepteerd.

Daarom vandaag dit blogje om hen uit die droom te helpen....
Bont wordt gemaakt van dieren die:

1. Eerst bewusteloos geslagen worden (zodat ze niet meer tegenspartelen),
2. Vervolgens levend gevilt worden (anders scheidt het dode dier een stof uit die het bont mat laat worden)
3. En vervolgens worden dieren opzij gesmeten NOG LEVEND en voor dood achtergelaten tot ze een pijnlijke dood zijn gestorven.

Voor wie mijn niet gelooft, bekijk het onderstaande filmpje eens. Ik daag je uit om (als bontdrager) het gehele filmpje af te kijken en hier eens aan terug te denken iedere keer als je je wapend tegend de Syberische kou hier in Nederland... want daar hebben we dat bont tenslotte echt voor nodig (??)... En stel je eens voor (wanneer je een huisdier hebt) dat ze dit bij jouw huisdier zouden doen....

Mocht je onder de indruk zijn van dit filmpje en een statement willen maken? Steun dan de stichting PETA die opkomt voor dit soort achterlijk en compleet overbodig dierenleed en teken de petitie op: http://www2.peta.org/site/PageServer?pagename=skinned_alive

Liefs, Y. (alias de dierenvriend-in)

PS: En over opmerkingen zoals "Zolang het koningshuis het draagt mogen wij het ook" kan ik kort zijn...: Als Maxima in de sloot springt, spring je er dan achteraan??