Roma Invicta

Onze laatste dag is aangebroken. 5 heerlijke dagen hebben we gehad in deze prachtige stad. Honderden foto's hebben we genomen om straks nog eens na te genieten! We hebben gelachen, úren gekletst, heerlijk gegeten en gedronken en weer 100 nieuwe herinneringen gemaakt. 

Vandaag sloten we deze mooie trip af bij CIPASSO bistrot dat een michelin ster heeft. En dat kon je proeven 😋

Na twee jaar Corona waren we bijna vergeten hoe belangrijk het is om echt weer een paar dagen samen door te brengen. Even samen opladen en de dagelijkse dingen ver achter ons laten. Bijzondere dank aan Oma (Toos) die onze kindjes 5 dagen heeft vertroeteld en verwend. Het eerste wat ik thuis ga doen is die kleine moppies heel zachtjes een kusje geven want ze slapen al als we thuiskomen. Maar wat kijk ik er naar uit die lekkere armpjes morgenochtend om me heen te voelen en de cadeautjes te geven die we met zorg voor ze hebben uitgezocht.

Terwijl ik dit schrijf zetten we de daling in. Op naar huis en hopelijk nog heel veel mooie trips samen! 

A view from above

De laatste dag dat we de fietsen tot ons beschikking hebben besloten we Rome van bovenaf te gaan bekijken. Dus stippelde ik een route uit langs drie letterlijke hoogtepunten:

1. Piazza del Popolo

Via een prachtig parkje bij ons op de hoek (Bioparca di Roma - zie foto boven aan de post) wat nogal hoog gelegen is - zo merken wij ook elke avond terug naar huis - kom je bij een uitkijkpunt. Dit punt kijkt uit over een prachtig plein en in de verte het Vaticaan met haar Sint Pieter Basiliek.

Na een korte stop (ook alweer zo'n pareltje met heerlijke spritzini's waar we ook later op de dag nog een keer zouden neestrijken) pakten we de fiets voor een pittige rit met hellingspercentages heuvel op van 6-8%. Maar dat bleek de moeite waard...

2. Aventijn (heuvel)

Verborgen in een gebouw (waar we helaas niet in mochten) lag dit bijzondere uitkijkje... 

3. il Vittoriano 

De Romeinen vinden dit gebouw spuuglelijk en noemen het de bruidstaart of het kunstgebit (zo vertelde Henk). Maar als je eenmaal de 10.000 treden naar boven hebt beklommen dan is het uitzicht fenomenaal. Je kijkt over de gehele oude Romeinse binnenstad wat bijzondere panorama's oplevert.

Na deze laatste inspanning bij 35 graden (we zijn nog net niet gesmolten) was het tijd om de fietsen weer in te leveren. Mijn kont was daar best blij mee want van asfalt hebben ze hier niet overal gehoord. 

De fietsen ruilden we in voor elektrische steps. Via een app kun je overal in de stad een step pakken en gebruiken. Je betaalt per minuut en die dingen gaan best snel. Met een beetje lef kun je zo goed door Rome crossen.. Harold vind me een kamikaze; ik vind dat ik me heel snel aan de lokale gewoonten aan heb gepast 😌

Nadat we voldaan hadden geconstateerd op een terrasje dat we écht alles uit deze dagen hebben gehaald wat er in zat was het tijd om te winkelen. Souvenirs voor de kids zijn gekocht en een mooie outfit gescoord voor een laatste activiteit morgen...

Ons laatste avondmaal hebben we fantastisch gegeten (gevonden via TripAdvisor). Glutenvrij eten is hier zo ontzettend goed geregeld. Daar mag zelfs Nederland een voorbeeld aan nemen. Er zijn meerdere glutenvrije alternatieven en de hele keuken wordt schoongemaakt om kruisbesmetting te voorkomen. Dus heb ik hier de lekkerste glutenvrije tiramisu ooit gegeten;

Morgen is het weer tijd om in te pakken. Om meerdere redenen is dat ook weer helemaal oké. Mijn heimwee (verrot maar dat heb ik nu eenmaal altijd gehad) speelt weer op en Harold begint zich iets té thuis te voelen getuigd dit filmpje hieronder. 

The Da Vinci Code

We kwamen de derde dag wat moeizamer op gang... Dus na een bakkie cappuccino was het al gauw lunchtijd. De luchtvochtigheid was erg hoog dus besloten we niet in de verzengende hitte (35 graden) naar het Forum Romanum en het Palatijn te gaan maar een rust(ig) dagje te houden. Tot ik ineens in mijn 'ticket-wallet' zag dat ik voor die dag kaartjes had voor het Leonardo da Vinci museum. Gelukkig hadden ze daar airco dus besloten we daar wel heen te gaan. 

Op de fiets daarheen doemde een prachtige laan wat uitkwam op een prachtig plein met een enorme basiliek. Niet gehinderd door enige culturele voorkennis vroegen we ons af waar we stonden; dit stukje Rome hadden we nog niet gezien maar ergens kwam het bekend voor.. tot we dichterbij kwamen en het balkonnetje ons bekend voor kwam; "Bedankt fur die bluhmen"... Het bleek het Sint Pietersplein in het Vaticaan.

Maar voordat we de urbi et orbi op gingen halen wilden we eerst meer weten over de man die de grondlegger was van zoveel technologische ontwikkelingen; het vliegtuig, de rupsband, de fiets, katrollen, de katapult en zo kan ik nog wel even door gaan;

Harold was vooral onder de indruk van 'the pole erecting machine' - ik weet ook niet zo goed waarom 😆

Naast uitvinder was Leonardo da Vinci een begenadigd schilder en tekenaar. Want wie kent er niet de Mona Lisa en de Vitruvius;

Veel tekeningen waren nagebootst in prototypes en je mocht vrijwel alles aanraken en uitproberen wat het erg interactief maakte. En natuurlijk moesten we een poging wagen om de zelfondersteunende brug te maken. Wat lukte... toen Harold me kwam helpen... 

Daarna door naar het pauselijke plein waar de pracht en praal vanaf spatte. Je kunt met recht zien waar het geld zat (en wsch nog zit); de katholieke kerk zit goed in haar slappe was.

De hitte was inmiddels niet meer prettig geworden dus togen we weer richting appartement om even te rusten en om te kleden.

's Avonds zijn we op de fiets richting de Tiber gereden en op de bonnefooi neergestreken bij een restaurant wat er prachtig uit zag. Het leek net alsof we in de beroemde 'spaghetti-scene' van Lady en de Vagebond waren beland. 

Het eten was wederom finger-licking good al was er enige spraakverwarring waardoor we iets anders kregen dan besteld (wel glutenvrij gelukkig) en veel meer dan besteld. Dus heuvel op terug naar het appartement was toch iets pittiger dan verwacht...

Morgen de laatste volle dag op het programma vol mooie uitkijkjes over deze prachtige stad...

Het kolossale Colosseum

Dag twee was gereserveerd for some serious sight seeing. En dat hebben we geweten. Tegen 17u konden we geen gebouw meer zien... Hoe Amerikanen niet een 'cultural system overload' krijgen bij het 'doen' van Europa in 10 dagen is mij een raadsel.

Om wat meer geschiedenis bij alle bouwwerken mee te krijgen én een stukje beweging had ik een fietstour geboekt in de ochtend. Henk út Greuning fietste ons verhalend langs alle highlights uit de oude Romeinse Stad (het oude Rome). We hadden gehoopt tijdens de fietstour ook te leren hòe je een beetje goed en veilig door Rome fietst. Maar eigenlijk fietst men hier precies zoals een tourist door Amsterdam; god zegene de greep.. Stoplichten gelden niet voor fietsers en op stoepen mag je gewoon lukraak langs voetgangers scheren - niemand boeit het wat. Sterker nog, ze vinden het allemaal prima. In de auto is het echter een heel ander verhaal; Italianen gaan namelijk tuterend door het leven gevolgd door drukke handgebaren en uitspraken waarvan ik alleen maar kan gokken dat ze niet persé heel vriendelijk van aard zijn. 

De fietstour was echt een aanrader. Niet te hoog tempo en genoeg tijd om bij iedere stop een goede foto te maken of soms even een lekker ijsje, koffie of combi van beide te halen zoals hier bij het prachtige Pantheon;

De eerste stop was bij het Colosseum. We fietsten de straat uit, de hoek om en vanuit het niets doemde er een waanzinnig gebouw op zoals ik dat alleen kende van TV en de vakantiefoto's van anderen. In acht jaar hebben de Romeinen (of eigenlijk de slaven) destijds dit enorme bouwwerk neergezet als 'vermaak' voor het volk. "Geef het volk brood en spelen" is een spreekwoord wat ook nu nog van toepassing is. Al valt over de smaak van het vermaak te twisten want bijna een half miljoen mensen hebben tijdens dat (leed)vermaak de dood gevonden in het Colosseum. Maar het hield ze in ieder geval van de straat die 1,7 miljoen inwoners destijds. 

Via het Colosseum en het il Vittoriano gingen we naar de prachtige Trevifontein. Ook weer bijna verstopt tussen straatjes en ineens staat ie voor je. Als je het massatoerisme even wegdenkt is ook dat een prachtig plaatje om te zien:

En nee; we hadden geen muntjes dus voor ons geen terugkeer naar Rome (1 muntje), geen Italiaanse liefde in Rome (2 muntjes) en geen trouwerij of scheiding (3 muntjes). 

Via de Spaanse trappen hadden we een laatste stop bij het Pantheon en hebben we ons tegoed gedaan aan een heerlijke Gelatino. Een waar kunstwerk die ik ongetwijfeld morgen in de spiegel op mijn dijen terug zal zien.... 

Na de tour hebben we de fietsen omgeruild voor betere fietsen en was het alweer tijd voor het bezoeken van het Colosseum van binnen. Helaas was het iets teveel van het goede na de tour want we liepen als twee verloren zieltjes door het enorme bouwwerk in de bloedverziekend hete zon. Snel wat foto's genomen en daarna snel naar het appartement voor een siësta.

Toen zelfs de siësta leek te mislukken zat er niks anders meer op dan shop till you drop (ik had écht een nieuwe broek nodig - echt waar), een terras op te zoeken en de lekkerste fles rosé soldaat te maken bij een heerlijke maaltijd;

Op naar dag 3....

The Eternal City

Long overdue hebben we twee weken geleden toch besloten om agenda's leeg te gooien, Oma lief aan te kijken en een vijfdaagse stedentrip te boeken naar de Eeuwige Stad; Rome. Dit stond al zo lang op onze bucketlist! En wát kan er nou meer prioriteit hebben dan samen tijd doorbrengen?

Harold - enigszins neurotisch van aard - had wat moeite om in de vakantiemodus te komen. De lange rijen op Schiphol (ik overdrijf niet als ik zeg dat we al ver buiten de vertrekhallen van Schiphol in de rij stonden) hielpen daar niet bij... Maar gelukkig haalden we net op tijd onze vlucht. Daarna leek alles voorspoedig te gaan totdat Harold ineens midden in Rome - onderweg naar ons appartement - mij geschrokken aan keek en zei; "de koffers... die liggen nog in de trein"...

Kijk, dat één van ons zijn/haar verstand in NL achter had gelaten was verklaarbaar. Maar dat we allebei blind de trein uit zijn gestapt zonder om te kijken (of überhaupt na te denken) mag met recht een domme actie heten. Of - zoals Miekie het treffend zei - het geeft aan hoe ontspannen we waren vanaf het moment dat we op Italiaanse bodem waren geland. Twee uur later vonden we de koffers gelukkig precies daar waar we ze hadden achtergelaten; in het bagagerek van de pendeltrein.

Het appartement is dikke prima en lekker centraal gelegen. Na een heerlijk maaltijd (wat een fijn land voor glutenvrije menschjes is dit - hier snappen ze het) en een siësta werd het tijd voor wat sight seeing. En hoe doen wij hollanders dat? Precies; op de fiets! Dat is in Italië wel echt even andere koek dan in NL. Italianen zijn ware kamikazen op de weg en je hebt ogen in je achterhoofd nodig... Maar gelukkig zijn we geoefend en het verplaatsen op de fiets geeft een hoop vrijheid en minder zere voetjes...

Als eerste op het culturele programma deze week stond het Vaticaan Museum en de Sixtijnse kapel. Nu houden Harold en ik redelijk van cultuur (ssst... nooit tegen mijn moeder zeggen, die draait zich anders om in haar graf) maar dit was wel een beetje een overkill aan museum materiaal. We moeten blijkbaar iets meer gaan oefenen. Er ligt hier een mensheid aan geschiedkunde vanuit het complete Romeinse Rijk. Maar aangezien ik vroeger niet goed genoeg heb opgelet bij geschiedenis (Sorry Meester Mulder), was ik al snel de draad kwijt. 

Waar ik wel enorm van onder de indruk was, is de bizar mooie schilderingen in de Sixtijnse kapel. Die Michelangelo wist wel wat ie deed! Er was zoveel te zien dat naderhand bleek dat ik de befaamde "vingertjes tegen elkaar" zelfs had gemist... Gelukkig hebben we de in de souvenirshop gekochte puzzel nog for future reference...

Na dit enorme cultuurgeweld waren we toe aan wat gezelligheid (lees; wijn) en een lekkere pizza. We volgden de tips (waarvoor grazie molto)  naar het gezellige Trastevere waar ook nog eens een heerlijk glutenvrij restaurant te vinden was. Voor het eerst in 5 jaar at ik een finger licking goede pizza... Kon wel janken zo lekker was ie! 

Inmiddels was de avond gevallen in Rome en waagden we - zonder goede verlichting - de fietsrit terug naar het appartement... Maar geloof me; de verlichting is het laatste waar je je als fietser druk om hoeft te maken. En na een klein wedstrijdje met wat vrolijk Amsterdamse jeugd op een elektrische step, ploffen we nu moe maar voldaan in bed na dag 1 van 5... Nú al een geslaagde trip!