Ieder kwartaal, en vanaf januari iedere maand, mag ik voor mijn werk afreizen naar het altijd gezellige Brussel. Zo dus ook afgelopen week. Iedere keer als ik, dan al niet voor mijn werk, onze Nederlandse grens oversteek verbaas ik me weer over de cultuurverschillen op deze aardbol. Veelal zorgt dit voor grappige situaties maar soms ook voor hele genante. Zo heb ik erg moeten wennen aan het feit dat iedereen op het Belgische kantoor elkaar 's ochtends bij het binnenkomen en 's avonds bij het weggaan groet met een kus op de wang. Nu heb ik gelukkig lieve en fijne collega's maar ik kan me zo voorstellen dat dat niet in ieder bedrijf het geval is. Het gekke is dat zelfs Nederlandse collega's onderling elkaar met een kus groeten wanneer zij samen op kantoor in Brussel zijn. Ook het feit dat, wanneer er iets te vieren is (en dat is regelmatig het geval daar), er rustig wijn of champagne bij de lunch wordt genuttigd. Aangezien ik nog niet geheel alcoholisch volwassen ben (oftewel ik drink gewoon niet zo vaak) zorgt dat nog wel eens voor concentratieproblemen op het midden van de dag. Nee, de lunches zijn daar nooit saai te noemen. Er wordt altijd ontzettend veel gelachen, wat met name te danken is aan een aantal collega's met een subtiel gevoel voor humor. Maar regelmatig ben ik zelf ook wel onderdeel van de grap. Zo spraken we een aantal weken geleden over het feit dat er alweer Sinterklaasspullen in de schappen van de winkels lagen terwijl november nog moest beginnen. Al snel werd duidelijk dat het begrip 'pepernoten' niet bekend is onder mijn collega's daar en zelfs mijn uitleg; 'dat zijn kruidnoten ofwel mini speculaasjes' mocht niet baten. Enigszins verbaasd vervolgde ik met de vraag: "Maar als jullie geen pepernoten kennen, waar strooien jullie Pieten dan mee?" wat beantwoord werd met een luidkeels gelach van vrijwel alle Belgische collega's. Enigszins verbaasd vroeg ik me hardop af wat ik dan verkeerd had gezegd, om er al gauw achter te komen - dankzij de uitgebreide uitleg van een collega - dat een 'Piet' in België het mannelijk geslachtsdeel betekent.... OEPS..Maar andersom zijn er vaak ook heel wat hilariteiten. Zo reed ik donderdagochtend een compleet chaotisch Brussel centrum in voor een training. Vol verbazing zag ik dat verkeersregels blijkbaar daar nog niet waren uitgevonden. Rood licht had geen betekenis en fietsers fietsen je rustig links of rechts voorbij. Maar wat er ook gebeurd, iedereen blijft altijd vriendelijk lachen; zelfs wanneer je een fietser half van haar sokken rijdt. Toen ik bijna bij de plaats van bestemming aan was gekomen bleek de straat opgebroken en stond er een mooi oranje bord. Maar in plaats van 'omleiding' gaf het bord aan: 'OMLEGGING'.... dan denk ik toch aan hele andere dingen!
Maar de dag zorgde voor nog meer hilariteit want ik was de enige Nederlander aanwezig op de cursus. Ik deed mijn best om al het Vlaams tot me door te laten dringen zodat ik er ook nog wat van op kon steken maar kon niet altijd een lach onderdrukken als er weer een opmerking uit de trainer kwam die wij in Nederland heel anders op zouden vatten. Het toppunt was toch wel het feit dat hij ons ging uitleggen in welke scherm we bepaalde gegevens in moesten voeren. In plaats van hier te zeggen: 'Hier gaan we het invoeren' kwam eruit: 'Hier gaan we palen'.... en je snapt het al, ik proeste het uit van het lachen. Om al heel snel te beseffen dat ik echt de enige was die de spraakverwarring begreep en dus maar weer snel met een rood hoofd achter mijn computer weg kroop.
Tja, de reisjes naar België zijn voor mij dus altijd erg leerzaam! Hopelijk mag ik nog veel, vaak en lang leren!
Liefs, Y.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten