"Ik heb zo'n zin..."

Tijdens onze vorige cycle had ik het genoegen om een MBTI workshop te mogen volgen. Vooraf vul je een flinke vragenlijst in (166 vragen) en hier komt een profielrapport uitrollen. En geloof me, dat rapport is 100x beter dan een horoscoop. Het vertelt je 'hoe' je bent. Als voorbeeld hieronder eerst een globale uitleg van de begrippen en vervolgens mijn 'profiel':

Het zal waarschijnlijk niemand verbazen dat de balans bij extravert vs introvert bij mij doorslaat naar extravert. Dat ik meer op mijn intuïtie vertrouw dan dat ik dingen waarneem met mijn zintuigen is iets dat mij dan weer niet verbaasd, net als het feit dat ik meer 'feeling' ben dan 'thinking' (wat dan soms weer voor hylarische of genante situaties kan zorgen - vraag maar aan Harold - maar juist heel handig in mijn vakgebied).

Maar voor wie mij beter kent is het geen geheim dat ik een geboren chaoot ben. Daarom zal het sommigen wel verbazen dat ik meer 'judging' (= gepland en gestructureerd) ben dan 'perceiving' ben (= zo de wind waait, waait mijn rokje). En in eerste instantie was ook ik wel verbaasd. Maar hieruit blijkt dat ik een onwijze ontwikkeling door heb gemaakt in de laaste jaren. Dacht ik vroeger dat het nooit meer 'goed zou komen' omdat ik altijd in 19 sloten tegelijk liep, nu kan ik niet meer zonder structuur en regelmaat. Mijn organizer is mijn aorta en mijn dag hangt aan elkaar van reminders, lijstjes en planningen. Ook heb ik een gedegen 'time-management' cursus mogen volgen, nl. Getting Things Done van David Allen, welke mij genoeg handvatten heeft gegeven om ook gepland en gestructureerd te blijven. Dus nu heeft Harold het (chaotische) stokje van mij overgenomen - hoewel ik hem nog steeds aan die cursus probeer te krijgen.

Voor veel van mijn vrienden staat gestructureerd zijn gelijk aan 'saai', voor mij staat het gelijk aan RUST! Door mijn wankele basis (steeds verhuizen, steeds weer wat nieuws) snakte ik naar Rust, Reinheid & Regelmaat! Toen ik onlangs op de radio het nieuwe nummer van Claudia de Breij hoorde wist ik: dit is wie ik ben geworden! Dit is wie ik ben!

IK HEB ZO'N ZIN IN SLEUR MET JOU!

Liefs Y.

Growing my potential

Het is weer de helft van het jaar. Voor veel bedrijven betekent dit dat de functioneringsgesprekken voor de deur staan. Vorige week was ik naar een congres over arbo- en personeelszaken waar ook dit onderwerp weer aan bod kwam. Uit de zaal bleek dat maar in weinig bedrijven de functionerings- en beoordelingsgesprekken echt leven onder de medewerkers. Vaak schiet een functioneringsgesprek erbij in en een beoordeligsgesprek is vaak een ondergeschoven kindje.

Bij Biogen Idec proberen we de medewerkers bewust te maken van het belang van een goed functionerings- en beoordelingsgesprek. En met goed bedoelen we niet het oordeel van de manager maar de voorbereiding van de zijde van de medewerker. Vooral het ontwikkelingsplan dat voortkomt uit zo'n gesprek staat hoog in het vaandel. Vaak hoor ik om me heen kreten als "Je werkt om te leven, je leeft niet om te werken" of "Werk is een noodzakelijk kwaad". Maar hier ben ik het grondig mee oneens. Een kleine rekensom leert dat we maar liefst een kwart van onze week besteden aan werk (23.8% bij een fulltime werkweek - 19% in mijn geval). Waarom zouden we onszelf dan niet het plezier gunnen van een leuke baan? Misschien stoot ik tegen wat scheentjes aan met deze bevindingen maar je bent toch echt zelf verantwoordelijk voor een leuke baan. Uiteraard is het momenteel een lastige tijd maar ook die gaat weer voorbij en dan hebben wij (werknemers) het toch echt voor het zeggen. Dankzij de vergrijzing en ontgroening hebben we straks een chronisch tekort aan goede werknemers. Hoe krijg je dàn de baan van je dromen? Door juist NU in jezelf te investeren en jezelf te blijven ontwikkelen. Op de volgende site kun je een test doen om erachter te komen of je leeft om te werken of werkt om te leven: http://www.werkenomteleven.nl/de-werken-om-te-leven-test

Ik mag mezelf dus gelukkig prijzen met een werkgever die niet vies is van investeren (in medewerkers welteverstaan). Ik heb al eens in een eerdere blog vertelt over de nieuwe opleiding die ik ga volgen (blog: kennis is macht). Ik ben superblij dat ik die opleiding mag gaan doen, zo blijf ik mezelf ontwikkelen en dus in mezelf investeren. Uiteraard heeft niet iedereen hier de middelen voor. Toch kun je ook al zelf veel doen om in 'geestelijke' beweging te blijven. Leen eens een goed boek in de bieb wat bijdraagt aan zelfontwikkeling. En nee, geen Dr. Phil geneuzel (no offense dr. Phil), maar echt iets met toegevoegde waarde aan jezelf.

Zelf ben ik een grote fan van het boek For Your Improvement (FYI). Hierin staan competenties omschreven die je bij jezelf kunt ontwikkelen en uiteraard staat het boek barstensvol tips over hoe je die kunt ontwikkelen. Wie het wil lenen roept maar, het staat in mijn boekenkast.

Goed, terug naar de functioneringsgesprekken die voor de deur staan. Om de 'midyears' (zoals wij ze in vakterm noemen) kracht bij de zetten heeft ons hoofdkantoor in Zwitserland iets ludieks bedacht. Vorig jaar kregen we een bakje met een boon erin (zie bovenstaande foto). Als je deze genoeg water gaf ontsproot er een plantje uit de boon. En als je het plantje dan weer goed verzorgde groeide hij steeds groter, en groter, en groter. Hier een mooi voorbeeld van mijn collega en goede vriend Anne die vorig jaar zijn plantje goed heeft verzorgd:

En daar zit 'm de vergelijking met de ontwikkeling van de medewerkers. Als je je ontwikkeling maar serieus genoeg neemt zie het onder je handen groeien, en groeien!

Dit jaar is er zelfs een leuke wedstrijd wie het grootste plantje kweekt. Termen als "Jouw potential wil niet erg hé" en "Kijk mijn potential es groeien" zijn hier aan de orde van de dag. Helaas loop ik weer es achter... hoewel al mijn collega's al weken geleden zijn begonnen met het 'verzorgen' van hun boon, ben ik deze week pas gestart (lang leve de huisperikelen). Maar ik weet zeker dat mijn boontje alle verwachtingen gaat overtreffen! Zoals je op de bovenste foto kunt zien is ie inmiddels ontkiemt en kijken de eerste blaadjes de wijde wereld in!

Yes, I've got potential!!

Liefs Y.

Full House

Of mijn 'preken' van de afgelopen weken 'nut' hebben gehad weet ik niet, maar we hadden het afgelopen weekend in ieder geval wel FULL HOUSE! Donderdag begon mijn weekend goed omdat ik wat ging eten bij mijn jongste broer. Het werd een erg gezellige avond met veel anekdotes. Ik was vooral onder de indruk van zijn verhalen uit Afghanistan waar hij inmiddels twee keer gedient heeft. Dat blijft toch iets wat voor ons ver weg is maar voor hen bittere realiteit. Respect voor alle strijdkrachten...!

Vrijdag heb ik stiekem wat rustiger aan gedaan, en dat gaf me dit weekend weer genoeg energie om er tegenaan te gaan. Vrijdag middag ben ik met mijn schone zusje en haar zusje lekker een terraslunch gaan pakken.

Aangezien ik toch in de stad was nam ik meteen een klein presentje mee voor één van onze buren aangezien ik een blauwe vlag uit had zien hangen en wist dat ze één dezer dagen moest bevallen. Daarna snel naar ons huis toe om het cadeautje even in te pakken en verder aan de slag te gaan. Toen ik aankwam bij de voordeur zag ik tot mijn verbazing mijn hoogzwangere buurvrouw nog gewoon van de supermarkt naar huis komen lopen. Met het schaamrood op mijn kaken (en gelukkig mijn helm nog op) glipte ik snel ons huis in. Na een klein uur durfde ik weer naar buiten en besloot ik toch nog eens goed naar de vlag te kijken. Ja er hing echt een blauwe (welliswaar Griekse) vlag buiten. 'O maar wacht even, da's op nummer 13 en zij wonen op nummer 11.... OEPS. Ik vond het al vreemd om een Griekse vlag op te hangen maar ja, wellicht bij gebrek aan een ooievaar. Nu staat het cadeautje dus braaf te wachten tot de nieuwe wereldburger zich aandient.

Verder heb ik vrijdag niet zo heel veel werk verzet maar meer een beetje in huis rondgehobbelt. Wel het keukenkozijn in de eerste laklaag gezet en daarna even gezellig met de buuf door de schutting heen staan kletsen. Voor ik het wist was het echt weer tijd om naar huis te gaan want 's avonds hadden we een feest van Boehringer Ingelheim (Harold zijn werk) waar we op tijd aanwezig wilden zijn. Het werd een erg gezellige avond. Ik heb een paar van Harold zijn collega's ontmoet (het waren welliswaar alle 250 zijn collega's, maar om iedereen nou een handje te schudden...) en we hebben erg gelachen. Leuk om te horen hoe Harold op het werk is en hoe anderen tegen hem aankijken. Het thema was: Nederpop en er waren dan ook verschillende optredens van o.a. CB Milton (wie? Ja die!) en Frank Bauer (nee geen spelfout, hoe ie echt heet weten we niet maar als je je bril niet op zou hebben - of gewoon blind zou zijn - zou je het verschil niet gemerkt hebben). Helaas konden we niet tot het einde blijven omdat we de volgende dag weer om kwart voor acht in Westzaan aanwezig moesten zijn. En zojuist hoorde ik dat we Xander de Buisonje (jammie) hebben gemist... BUMMER! Maar goed, you can't have it all!

De volgende dag weer hard aan de slag. De stucadoors kwamen om alles te stucen en eindelijk ziet ons huis er weer een beetje uit alsof je er ooit in kunt gaan wonen... Hier wat kiekjes van de stucwerkzaamheden (de laatste elf foto's zijn nieuw):

Verbouwing

Zondag stond uiteraard wederom in het teken van schilderen. We zijn bijna klaar met al het schilderwerk binnen en dan is buiten aan de beurt. Reinier heeft ons zaterdag geholpen met het schuren van de voorkant en als we er eenmaal in zitten dan moeten we daar ook aan geloven. Alles gaat volgens planning en ik had nooit gedacht dat het allemaal zo gladjes zou verlopen. Ik weet het, ik mag nog niet te vroeg juichen omdat de keuken nog niet staat... maar toch, ik juich nu alvast om alle reeds behaalde doelen: "Celebrate your successes"

De planning voor de komende weken is strak maar haalbaar:

• Deze week (in de avonden) willen we proberen om zoveel mogelijk kleine klusjes nog te doen (restant binnenschilderwerk etc).
• Volgend weekend gaat Harold de tegelvloer in de keuken leggen en gaan Toos en ik een start maken met de GROTE schoonmaak.
• 2 juli wordt de keuken afgeleverd en 3 juli wordt ie geplaatst (SPANNEND!!)
• het weekend van 4 juli gaat Harold een begin maken met de zolder en zullen Toos en ik de keuken in gaan ruimen (en alles af gaan wassen)
• In week 28 (6-10 juli) zal alles worden gespachtelputzt
• En tenslotte zal in het weekend van 11 juli de houten vloer worden gelegd.
• En daarna heb ik VAKANTIE en kan ik lekker ons huisje in gaan richten want dan wonen we er!

Kortom, het einde is nu echt in zicht! En de housewarming kan gepland worden!! Komen jullie ook?

Liefs Y.

En wie er voor mijn voeten loopt...

Ik ben op oorlogspad de laatste dagen, of misschien wel de laatste week. Of het nu komt door de veranderingen of door de moeheid van het klussen maar mijn humeur wordt met de dag slechter. Vandaag moest Harold het ontgelden toen ik thuis kwam terwijl hij juist zo lief had gekookt en helemaal niets verkeerd had gedaan. Maar ja, hij was - zoals ze dat noemen - een easy target. Hij staat dichtbij, ik kan bij hem mezelf zijn en hij was de eerste die ik zag toen ik thuiskwam...

Ik hoef niet lang over na te denken over de oorzaak van mijn irritatie. Daar was ik al snel achter. Ik ben namelijk nogal teleurgesteld in sommige mensen om mij heen en dan in het bijzonder in sommige leden van mijn familie. Net nu er voor mij een belangrijke tijd is aangebroken blijft het erg stil aan de spreekwoordelijke overkant. En dit vormt juist nu een enorm contrast met Harold zijn familie. Zijn moeder staat dag in dag uit te klussen in ons huissie. Zijn zwager is er ieder weekend om ons te helpen en zijn zus, hoewel ze ons niet kan helpen omdat ze met de kids zit, belt bijna iedere dag om te vragen hoe het gaat en komt eens per week ongeveer even kijken wat de vorderingen zijn. Het gaat me er echt niet om dat ze ons moeten komen helpen. Nee, waarschijnlijk loop je elkaar juist alleen maar in de weg en daarnaast hébben ze ons ook wel geholpen, vooral met verhuizen. Maar het gaat me er meer om de interesse die volledig ontbreekt. In eerste instantie dacht ik dat het 'nog wel zou komen' maar hoe dichter bij het eindresultaat komen, hoe meer ik daaraan twijfel. Maar geloof me maar dat sommige van hen vooraan staan als het gaat om een feestje of een BBQ en dat stoort me gewoon!

Niet dat we bij ons in de familie gewoonlijk de deur plat lopen bij elkaar maar nu lijkt het voor mij wel een beetje onder een vergrootglas te liggen. Natuurlijk is een groot deel ook wel te wijten aan mijn verwachtingen. Zelf probeer ik altijd zo attent mogelijk te zijn en veel tijd en energie in de mensen om mij heen te steken. En nu vraag ik me hardop af of ik dat eigenlijk wel terug mag verwachten? Al zo vaak heb ik aangegeven dat ik veel prijs zou stellen op een beetje meer aandacht, en daarna leek het heel even wat beter te gaan om vervolgens weer als een pudding in te storten. Daarom zal ik ook kritisch naar mezelf moeten kijken; als ik tenslotte wil dat er iets veranderd zal ik bij mezelf moeten beginnen. Sinds mijn 'sabatical' leer ik ieder jaar weer bij over dit soort situaties. Ik heb sindsdien al heel wat mensen uit mijn omgeving 'verwijderd'. Gewoon omdat het me geen energie meer opleverde. Natuurlijk kan ik dit niet doen met mijn familie en dat wil ik ook niet. Maar ik kan er wel voor kiezen om minder betrokken te zijn zodat het me ook minder raakt. Eigenlijk zou ik willen worden als mijn broer; gewoon doen wat IK wil en alleen aanwezig zijn als het ook echt moet. Hoewel ik niet weet of dit echt bij me past (ik ben nu eenmaal van nature erg betrokken) is het wel het proberen waard. Het kan me heel wat teleurstelling en energie besparen. En die energie.... die kan ik dan weer investeren in de personen om mij heen die mij ook de moeite waard vinden!

Liefs Y.

"Pherhaps Love"

Het liedje uit de slide show is voor mij een bijzondere. Mijn pleegvader heeft het ooit aan me laten horen. En ik weet niet precies waarom maar dat heeft indruk op me gemaakt. Ik kan me niet zo goed meer herinneren wat hij voor reden opgaf maar ik weet wel dat ik het liedje nooit meer ben vergeten. De tekst is in veel situaties van toepassing maar laatst keek ik naar Harold en 'viel' het liedje op z'n plaats. Eerst wil ik de tekst even met jullie delen, daarna zal ik uitleggen waarom ik het zo'n ontzettend mooi liedje vind:

"Perhaps love is like a resting place
A shelter from the storm
It exists to give you comfort
It is there to keep you warm
And in those times of trouble
When you are most alone
The memory of love will bring you home

Perhaps love is like a window
Perhaps an open door
It invites you to come closer
It wants to show you more
And even if you lose yourself
And don`t know what to do
The memory of love will see you through

Oh, love to some is like a cloud
To some as strong as steel
For some a way of living
For some a way to feel
And some say love is holding on
And some say letting go
And some say love is everything
And some say they don`t know

Perhaps love is like the ocean
Full of conflict, full of pain
Like a fire when it`s cold outside
Or thunder when it rains
If I should live forever
And all my dreams come true
My memories of love will be of you"

Ik denk dat er geen lied is (maar goed, ik moet nog veel muziek luisteren) dat beter weergeeft waar liefde om draait. Liefde is niet te omvatten in één zin. Liefde heeft zoveel verschillende kanten. Vaak denken we bij liefde alleen aan de verliefde momenten, die koesteren we - wat op zich niet verkeerd is. Maar ruzie kan soms ook liefde zijn, liefde waarin je bang bent om elkaar kwijt te raken of liefde om grenzen te verkennen. Liefde is ook de ander willen behoeden om fouten te maken. Soms kun je zoveel van iemand houden dat het pijn doet... of kan het je in de war brengen omdat je verstand soms een ander signaal afgeeft.

Hoe dan ook, liefde betekent voor iedereen iets anders. Voor mij geeft de slideshow heel mooi weer wat liefde is. Als ik naar de vele foto's kijk gemaakt in de afgelopen 3 jaar dan zie ik wat liefde voor mij is: veel lol hebben, veel dingen samen doen, maatjes zijn, samen nieuwe uitdagingen aangaan. Maar ook; samen lui zijn, samen dagenlang in bed doorbrengen, lekker kunnen mopperen over van alles en nog wat en vooral jezelf kunnen zijn. Ook op dit moment; naast me ligt Harold vredig naar Top Gear te kijken en maakt mijn hart een sprongetje; dat is mijn man, mijn Liefde!!

Liefs Y.

"Twee voor de prijs van één"

Vandaag was al een betere dag van gisteren. Hoewel ik nog wel wat sjaggie was, ben ik toch een stuk verder gekomen met het bijwerken van mijn mail, post en to do lijstje. Ondanks dit moet ik nog wel morgen vroeg uit de veertjes want het is weer tijd voor de salarisadmin die ik morgen vóór 10uur af moet hebben. Maar daarentegen is het morgen ook weer mijn laatste werkdag voor deze week. Dit weekend mag ik weer lekker meeklussen aan ons huissie. Vrijdag is mijn paps ook jarig en dus gaan we zaterdagavond ook op verjaardagsvisite. Soms moeten we ons gevoelsmatig in 10-en splitsen om alles te kunnen blijven doen. Helaas moeten we ook veel verjaardagen en andere sociale dingen overslaan om onszelf niet voorbij te lopen. Er zijn mensen die zeggen: "Kun je voor die ene verjaardag/dat ene feestje niet vrij nemen" maar ja, het blijft er natuurlijk niet bij één. Dus als we gesetteld zijn maar een inhaalslag maken want we missen het ook wel hoor!

Naast alle werkperikelen vandaag mocht ik ook een kijkje nemen in ons nieuwe werkpand. Want naast onze privé verhuizing gaan we ook met het werk naar een andere locatie. Gelukkig niet ver bij de huidige locatie vandaan maar toch ver genoeg voor een flinke verbetering. Nu zitten we op een industrieterrein in the middle of nowhere. Aangezien we ook nog zowat op de snelweg zitten is naar buiten gaan voor een wandeling niet echt een optie. We gaan verhuizen naar een pand in een villawijk in Badhoevedorp. Daarnaast is in de buurt een winkelcentrum wat weer handig is als je wat boodschapjes moet halen. Ook binnen wordt het een hele verbetering. Er is goed nagedacht over de kleurencombinaties en het wordt dan ook best hip. Onze afdeling krijgt een knalrode tint. In eerste instantie was ik er wat bang voor maar nu ik het heb gezien is het eigenlijk best mooi. En wat vooral leuk is, is het feit dat mijn nieuwe kantoor een stuk groter is!! Kan ik het met nog meer zooi vullen... GEZELLIG!!

Hieronder een snapshot van de buitenkant van het gebouw:

Goed, na deze drukke dag is het tijd voor mijn schoonheidsslaapje. Dan ga ik alvast in mijn dromen zowel ons nieuwe huis als mijn nieuwe kantoor inrichten.

zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

Liefs Y.

Doornroosje

Okay, ik geef het toe. Zonder aarzelen, zonder er omheen te draaien... ik kom er eerlijk voor uit. Ik ben een uitslaper, 'the lazy kind'. Ik ben dol op regenachtige zondagen. Van die zondagen dat je gewoon je bed niet uit hoeft te komen en niemand daar raar van staat te kijken. Ik hou ervan om samen met mijn lief alle DVD's uit de kast te kijken en tussendoor af en toe een hazeslaapje te doen. Mijn lief op zijn beurt houdt van de zondagshapjes die ik dan maak. Dit zijn lekkere hapjes die 'o zo verkeerd zijn maar ook 'o zo lekker en vandaar alleen op zondag door ons gegeten worden (denk aan zelfgebakken taart / appelflappen of ander lekkers). Dit zijn de zondagen waar ik naar uitkijk!

Helaas zijn deze zondagen op dit moment een ver-van-mijn-bed-show. En zijn het nog heel veel gebroken nachtjes slapen voordat we zover zijn. Ja, lieve mensen, jullie lezen het goed... dit is mijn eerste klaagzang. Na al het positieve van de laatste weken wil ik nu even klagen. Gewoon even oerhollands, ongegeneerd zeiken!

Door de familiecrisis van vorige week (waar ik hier verder niets over wil vertellen) ben ik een klein beetje 'van de leg'. Gewoon even mijn draai kwijt, zeg maar. Ik slaap slecht en heb daardoor overdag de energie even niet om 'leuk mee te doen'. Op mijn werk vind ik wel enigszins de rust om in ieder geval wat werk af te maken maar bij thuiskomst loop ik toch weer op mijn tenen. Niet door mijn schoonmoeder hoor, maar gewoon het feit dat ik niet op vertrouwt territorium ben. Het feit dat ik niet gewoon kan doen wat ik wil zonder na te denken of het 'verantwoord' is om te doen (een koekje uit de trommel pakken, douchen op een onchristelijke tijd en bijvoorbeeld gewoon effe lekker lang uitslapen). Mijn dag ziet er ongeveer alsvolgt uit: 's ochtends vroeg op (althans een poging) om vroeg op het werk te kunnen zijn (wat voelt als midden in de nacht). Als ik namelijk mijn lunch oversla (ik weet het - heel onverstandig) kan ik namelijk ook weer lekker op tijd naar huis. Dan eerst nog even, indien nodig, boodschapjes halen (helaas veel te vaak want ik vergeet de laatste tijd steeds meer) en dan rap achteraan sluiten in de file om op tijd 'thuis' te zijn om te gaan koken. Na het koken probeer ik wat aan sport te doen en ligt er nog een berg strijk op mij te wachten. Dit laatste is vooral aan mijzelf te wijten; die heb ik gewoon nooit afgemaakt voor de verhuizing maar slechts overgeheveld van het ene naar het andere adres.

Maar ja, zoals een collega laatst zei: "klagen mag niet want het is een luxe probleem". En daar heeft ze ook geheel gelijk ik. Er gaat tenslotte ook niets drastisch mis met ons huis en mijn liefje en zijn mams staan dag in dag uit (momenteel met hulp van Shanna) te bikkelen om het huis zo mooi mogelijk te maken. En ik mag me vanaf vrijdag weer bij hen voegen (JIPPIE!!).... maar nu wil ik eerst :

SLAPEN

Liefs Y.

De Zingende Zaag

Dit weekend stond wederom in het teken van klussen. Door alle feestdagen ben ik enigszins mijn klu(t)s kwijt en zo kon het dat ik vrijdagavond een beetje verrast was toen Jurracine mij belde dat ze er al bijna waren ('oeps, het is nu al vrijdagavond ipv donderdag en ik sta nog te koken'). Vlug iedereen een maaltijd onder de neus geschoven (ja ja ik heb corvee, geheel vrijwillig, de komende twee weken) om vervolgens Jurracine en Cyril te vergezellen bij een 'rondje Zaanstad'.
Ooit (lees: zeven jaar geleden) vertrok ik hier luidkeels schreeuwend: "En hier kom ik NOOIT meer terug!!". Helaas moet ik toegeven dat de liefde nu sterker is dan dat gevoel destijds. Gek genoeg ben ik de laatste tijd mijn 'roots' pas echt gaan waarderen. Aangezien ze wat chinees hadden gehaald (nee, dit zei niets over mijn kookkunst) besloten we dit in 'de polder' op te eten. Voor wie niet weet wat 'de polder' is, zo wordt in de volksmond het wandelgebied genoemd aan de rand van Koog aan de Zaan West. Vervolgens zijn we, hoe kan het ook anders, naar de Zaanse Schans gegaan. Hoewel alle molens en winkeltjes waren gesloten, was er toch nog genoeg te zien.

Bezoek Jurracine en Cyril 29 mei 09

Het was leuk om 'mijn omgeving' eens te bekijken door de ogen van een ander. En eigenlijk ben ik zelfs wel trots! Vooral toen mijn vriendinnetje vol lof was over ons huisje en de omgeving waarin het staat. Nadat we ons eerste housewarmingcadeau in ontvangst hadden genomen en ze uit hadden gezwaaid was het tijd om naar bed te gaan want de volgende ochtend was het weer vroeg op!

Zaterdag stond in het teken van schuren, schuren en nog eens schuren. De trappen, de kozijnen beneden, de deurposten. Maar nu is toch echt alles binnen geschuurd. Als al het stof wat gedaald is, is het tijd voor de grote schoonmaak en kunnen we daarna alles weer een beetje leefbaar/toonbaar gaan maken.
Maandag wilde ik graag een klusje buiten doen en dat heb ik geweten. Ik heb de hele dag het puin in de tuin uit staan zoeken. Ieder stukje heb ik wel door mijn handen gehad om te kijken of we het in de open haard kunnen gebruiken of niet. Alles wat bruikbaar was heb ik verzaagt en verder alles een beetje gesorteerd zodat het overige puin uit het huis nog in de tuin geplaatst kon worden. Voor de grap even een paar cijfertjes van dit weekend:

We hebben:
- ca. 350 dakpannen van de zolder naar de tuin gesleept
- ruim 100 kilo aan gipsplaten (puin) uitgebroken en naar de tuin gesleurd
- ca. 1500 nietjes uit de vloerbalken getrokken
- 42 stucplaten opgehaald
- 15 gipsplaten naar binnen getild
- 10 rollen Rockwool in het plafond gestopt
- waarschijnlijk genoeg hout gezaagd voor de komende 365 winters

En zo ziet dat er op een foto uit:

From Verbouwing

From Verbouwing

From Verbouwing

From Verbouwing

En dit is dan het lichamelijke resultaat van een dagje ploeteren in de felle zon met veel te weinig zonnebrandcrème op:

From Verbouwing

Na een hele dag klussen is er niets lekkerder dan een goede wandeling naar het huis van Toos (Harold zijn moeder). Aangezien het me aan tijd ontbreekt om actief met sport bezig te zijn loop ik aan het einde van de (klus)dag zo'n twee-en-een-half a drie km van Westzaan naar Koog aan de Zaan. Naast het feit dat het een heerlijk stukje ontspanning is (uiteraard wel met mijn Ipod op en luidkeels meezingend met de Dixie Chicks) geniet ik iedere dag weer van het uitzicht over het westzijderveld. Het zien van de ondergaande zon op die plek is iedere dag weer anders en even bijzonder. Gisterenavond heb ik, tijdens mijn wandeltochtje even omhoog gekeken en om een kleine gust gevraagd. "Mag ik alstublieft over 30 nog steeds genieten van al deze dingen. Mag ik dan nog steeds ieder grassprietje zien en iedere zonnestraal waarderen." We zijn tenslotte al genoeg bezig met de 'zorgen voor morgen', laat me maar gewoon genieten van een uitzicht als deze:

Liefs Y.