Kennis = macht

... dat is altijd één van mijn motto's geweest. Vlak voor mijn eindejaarsbeoordeling in december begon er iets te kriebelen. Nee het waren geen hormonen of biologische klokken maar ik kon toch niet de vinger op de zere plek leggen. Dat ik niet tevreden was stond overigens wel als een paal boven water. Ik merkte dat ik met steeds meer moeite op tijd de deur uit kwam 's ochtends, alle inspanning van Harold ten spijt. Ook merkte ik dat ik steeds meer routinematig bezig was op het werk, wat ook niet bevorderlijk was voor mijn motivatie. Tel daarbij een drietal, buiten mijn schuld om, mislukte projecten bij op en de ontevredenheid begon serieuze vormen aan te nemen. Om te voorkomen dat ik het helemaal zat werd legde ik mijn gedachten hardop voor aan mijn baas. Ik was tenslotte nog wel heel tevreden met haar en met het bedrijf zelf. Aangezien ik er solo al wat denkwerk aan besteed had kwam het onderwerp vrij snel op 'ontwikkeling', iets wat hier zeer hoog in het vaandel staat en bij haar, zo mogelijk, nog hoger. Schoorvoetend vertelde ik dat ik me nu toch echt verder wilde ontwikkelen. En tot mijn verbazing (waarom ik verbaasd was weet ik dan weer niet) juichde ze een opleiding meer dan toe.

Tja, daar stond ik dan een paar uur later weer buiten haar kantoor. Met een goede beoordeling en een 'GO!' voor een opleiding op zak. En nu?? Eerst heb ik het idee even moeten laten zakken. Vervolgens werden we ineens grootgrondbezitters, en kwam dit plan wat op de achtergrond. Maar onlangs schoot het toch weer door mijn gedachten. Na lang overleggen met Harold kwamen we allebei tot de conclusie dat dit een kans was die ik niet kon laten liggen. Als er ooit kids komen dan wordt het vrijwel onmogelijk om er een studie bij te doen dus 'this is my time'. Toch bleef ik twijfelen... vroeger hebben volwassenen namelijk vaak genoeg tegen me gezegd dat ik niet in staat was om een HBO opleiding te gaan volgen. Ondanks dat ik dat al zo'n vijf jaar geleden een keer heb gedaan kon ik niet volledig vertrouwen op mezelf. Er schoot vanalles door me heen: "Ik kan het toch nooit" of "Ik maak het toch niet af" en "Er zal wel weer iets gebeuren waardoor het niet lukt". Om gek van te worden!!

Dus besloot ik nog éénmaal mijn leidinggevende te raadplegen. Zij wuifde meteen al mijn bezwaren weg; "Het vak ligt je en je bent slim. Je hebt al heel veel kennis vergaard in de afgelopen jaren en als je het onderwerp van de opleiding leuk vind - en dat is zo - dan fiets je hier doorheen!"

En zo geschiedde.... ik heb me zojuist ingeschreven voor de HBO bachelor opleiding Personeelsmanagement. Dus op 25 september 2009 keert deze kleine grote meid weer terug naar de schoolbanken.

Liefs Ylonka