inspiratie

Okay, ik heb vandaag al een blogje geschreven maar who cares. Ik had toch nog inspiratie voor meer.

"De laatste dagen heb ik van een aantal van jullie leuke complimentjes gehad. Leuk om te lezen dat er een publiek is voor mijn blogs en dat sommige van jullie je erin kunnen herkennen of het in ieder geval leuk genoeg vinden om te lezen. Ik kreeg de vraag hoe ik aan de inspiratie kom en waar ik de tijd vandaan haal. Nou eigenlijk is dat wel een grappig iets... Meestal krijg ik mijn inspiratie op het moment dat er in de verste verte geen pen, papier of computer in de buurt is. Dus maak ik de blogs in mijn hoofd (dat klinkt waarschijnlijk heel maf) en probeer ik ze te onthouden totdat er wel een mogelijkheid is om ze om te zetten in schrift. En aangezien het meeste werk dan al gedaan is, kost het me slechts een paar minuutjes om het op te schrijven. En bijkomend voordeel is dat een stuk in je hoofd sneller herschreven is dan op papier ;-)

Deze blog, bijvoorbeeld, heb ik bedacht op mijn brommertje. Terwijl ik gisteren naar huis reed en de wind door mijn haren voelde dacht ik na over die vragen en over eerdere opmerkingen die ik op de blogs heb gekregen. Bijvoorbeeld de vraag waarom ik schrijf. Eigenlijk denk ik daar niet zo vaak over na, ik doe het gewoon. Schrijven werkt therapeutisch voor mij, maar ook reflecterend. Het helpt me om gedachten te ordenen en de chaos die zich soms in mijn hoofd afspeelt te temmen. "Schrijf dan in een dagboek" zeggen sommigen, en dat doe ik ook, naast deze blogs. Maar dat is anders. In mijn dagboek schrijf ik echt mijn hele persoonlijke dingen op. Dingen die ik niet wens te delen met anderen, en dingen die waarschijnlijk voor anderen ook helemaal niet interessant zijn. Het leuke aan bloggen zijn de reacties en die zijn soms op zich ook alweer een spiegel voor me. Zoals ik hierboven schreef is het leuk om te lezen dat mensen een bepaald gevoel of bepaalde mening delen of juist niet, ook dat reflecteerd.

Toch zijn er mensen die de mening hebben dat je 'dat soort dingen' niet publiekelijk online zet. Kan zijn, maar ik vind van wel. Ik schaam me niet voor de dingen die ik opschrijf en heb geen geheimen. Voor wie me kent weet dat ik een open boek ben, dus ik zie het probleem niet. Sommige beweren zelfs dat het mijn carriere kan schaden. Ik vind dat dat meer zegt over diegene die op die manier oordelen dan over mij. Als ik mezelf niet zou kunnen zijn, bijvoorbeeld binnen een bedrijf, dan denk ik niet dat ik er zou willen werken. En ik vraag me ook af wie die 'regels' eigenlijk bedacht heeft..."

... en toen was mijn tank leeg.

Liefs Y.