Niagara Falls, Baby!

Terwijl de kleine dame in haar tentje haar avondgebedje opzegt (hoop dat ze boven ondertiteling hebben), is het tijd voor een nieuw blogje. Wat een fantastische dag was dit! Vanmorgen wilden we fris en fruitig aan onze trip beginnen dus een stevig ontbijt stond op het programma. Ik keek uit naar al die lekkernijen die je meestal kunt vinden als onderdeel van het ontbijtbuffet van een 3*** hotel. Toen we de ontbijtzaal eindelijk hadden gevonden - wegens verbouwing van het restaurant was deze verplaatst - bleken wij de enige twee-en-een-halve-gast. Nog enigszins optimistisch besloten we dat dit helemaal niets over het eten hoefde te zeggen. Maar een snelle blik op het buffet leerde al snel dat we hier niet veel van hoefden te verwachten. We hebben echt ons best gedaan om er nog iets van te maken, maar zelfs Faylina liet haar scrambled eggs staan..
Na Faylina haar beautysleep stapten we in de auto richting The Falls. Omdat we op het Grand Island verblijven hoefden we niet ver te rijden en hadden we onderweg een fenomenaal uitzicht op de rivier en de enorme huizen die aan de oever zijn gebouwd. In onze dagdroom besloten Harold en ik dat we vast ook ooit oud en verrimpeld op de veranda van zo'n huis de zon onder zullen zien gaan :-D.

Eenmaal aangekomen bij The Falls was het een uitzicht zoals ik nog nooit eerder heb gezien! Het is niet te omschrijven wat een gevaartes deze watervallen zijn en met wat voor geweld deze naar beneden denderen. Aangezien we geen genoegen namen met een view from above, besloten we een ritje op de Maid of The Mist te maken. Hoewel sommige mensen me voor gek zullen verklaren, maar Faylina ging uiteraard gewoon mee. Ik heb tenslotte tijdens mijn zwangerschap ook wild water rafting gedaan dus wij laten ons niet tegenhouden door wat spetters water. De boot volgepakt met - in blauwe regenponcho's gehulde - toeristen bracht ons steeds dichter bij de waterval waardoor we behoorlijk nat werden. Regenbogen vulde de lucht tussen ons en de waterval doordat het zonnetje volop scheen; het was prachtig en overweldigend dit stukje oerkracht der natuur.
En als je denkt dat Faylina ook maar enigszins onder de indruk was van al dit natuurgeweld, dan heb je het mis. Toen wij de mist van de watervallen introkken viel zij in een diepe slaap, om pas weer te ontwaken toen we al lang en breed weer op de oever stonden.

Omdat we nog genoeg tijd hadden besloten we de auto te pakken en de grens over te steken naar Canada. Nadat Harold zich een half uur heeft zitten op te vreten omdat hij - naar eigen zeggen - 'weer eens in de verkeerde rij was gaan staan' kwamen we aan bij het Canadese gedeelte van The Falls. Dit had eerder iets weg van Las Vegas dan van een pitoresk stadje grenzend aan één van de mooiste natuurgebieden. Een complete vaste kermis inclusief waterpark en casino stonden op de oever van de waterval; best een contrast met het schattige parkje aan de Amerikaanse zijde. De ene na de andere steakhouse doemde op en we besloten heerlijk wat te gaan eten. En heerlijk was het! Faylina smulde weer van haar Garlic Mashed Potato's (aardappelpuree met knoflook) en wij deden ons tegoed aan de Baby Rib's...

Moe en voldaan staken we twee uur later weer de grens over naar de US waar we vriendelijk verwelkomt (NOT) werden door US Customs. Het is bij iedere grensovergang ter wereld hetzelfde, en volgens mij worden deze mensen uitgezocht op hun pokerface want ik heb er vrijwel nog nóóit één zien lachen. Zelfs een gulle SMILE van onze dochter deed zijn mondhoeken geen enkele kant opkrullen... ah well; his loss!

Aangezien Faylina inmiddels klaar is met haar gebedjes, gaan wij ook maar onze oogjes sluiten. Morgen weer een lange dag voor de boeg; 413 mile terug naar New York rijden.

Lfs Y.