Special Thanks!

In het kader van 'there's a first time for everything' vier ik vandaag voor het eerst mijn verjaardag op zo'n 12.000m hoogte. Hoewel niemand me precies kan vertellen in welke tijdzone we vliegen, moet het al wel 0.00uur zijn geweest: Hurray for me :-D. Wat ook nieuw is, is dat ik met samengeknepen neus zit tijdens de vlucht... Althans, we zaten het eerste deel van de heenvlucht ook met samengeknepen neus, maar dat kwam omdat de meneer naast ons - onderdeel van het NL paralympisch tafeltennisteam - nog nooit van okselfris had gehoord. Maar deze keer heb ik een bloedneus, om onverklaarbare redenen. Het leuke is dat ik - terwijl ik wat tissues tegen mijn neus hou - van alle kanten advies krijg. De vriendelijke doch ietwat opdringerige dame uit Koeweit die naast mij zit zegt dat ik mijn hoofd achterover moet houden terwijl de stewart aan de andere kant van mij staat te gebaren dat ik mijn neus alleen dicht moet knijpen. Als ik doe wat de één zegt, dan protesteert de ander en andersom. Ik omschrijf de dame naast me als ietwat opdringerig omdat ze - welliswaar super vriendelijk - al vier uur lang allerlei gesprekjes aan probeert te knopen waar ik helaas vanwege haar accent echt geen touw aan vast kan knopen. Demonstratief heb ik al een paar keer - vriendelijk glimlachend - m'n oordopjes in mijn oren gestopt maar dat mocht niet baten. Ach, ik had het slechter kunnen treffen... En blijf maar gewoon lief lachen en luisteren (*smile and wave*-uit Madagaskar)

Ik ben allang blij dat Faylina lekker ligt te tukken. Nadat we gedag hadden gezegd tegen de uiterst vriendelijke portier van het appartement was het een helse taxirit naar het vliegveld van anderhalf uur. En kinderzitjes hebben de taxi's niet dus moest Faylina - die absoluut geen schootkind is -.. je raadt het al; op schoot. Maar ja, met 3 mega koffers, een buggy en een baby tijdens de spits in de metro was helemaal geen optie. Eenmaal aangekomen op JFK bleken we ook nog eens bij de verkeerde terminal te staan. Eigenlijk had ik ook niet anders verwacht in ons geval; er valt altijd wel iets te beleven. Maar eenmaal aan boord en opgestegen lag Doornroosje al snel weer in een diepe slaap. Dat konden we niet zeggen van de andere 4 (gillende) kinderen aan boord. Ik besef maar al te goed hoeveel mazzel we met haar hebben dus ik klaag niet over die ene keer die ze tussendoor wakker werd om even gekroelt te willen worden. I'm just counting my blessings..

Nadat we haar net lekker in haar basinet met tentopstelling - zoals op de heenweg - hadden neergelegd, kwam de purser naar ons toe. Hij hurkte neer en keek ons ernstig aan. Hij vertelde dat de rest van de bemanning mogelijk wat vreemd zou kunnen reageren op onze tentopstelling vanwege een incident op een British Airways vlucht van een aantal maanden geleden. Een echtpaar vloog met een baby welke ook in de basinet lag te slapen. De ouders hadden de basinet afgedekt met een deken en daardoor was de baby tijdens de vlucht gestikt. De rillingen liepen over mijn rug en - je begrijpt - ik zat een stuk minder comfortabel dan de heenreis. Weliswaar is onze doek van luchtdoorlatend bamboekatoen en ligt deze niet over de basinet heen maar hangt ie erboven, maar toch spiek ik elke tien minuten even naar mijn meiske om te zien of alles nog oké is.

Fast forward.... inmiddels zijn we weer veilig op Nederlandse bodem en hebben we er zelfs al een nachtje op zitten. Ik zelf zonder jetlag; maar Harold en Faylina hebben er iets meer last van. Het is de hele dag al een komen en gaan van mensen... het leek wel of we op wereldreis zijn geweest. Maar wel heel gezellig! Leuk om iedereen weer te zien en te knuffelen.
Wel een beetje jammer dat ik al de hele dag bezig ben met het stalken van British Airways omdat er nog geen spoor is van onze missende koffer. Hopelijk hebben we meer geluk nu ik - na het uitpakken van de twee andere koffers - een gedetailleerde lijst van alle inhoud op heb gestuurd naar BA.

Wat zijn we dankbaar dat we deze reis hebben mogen maken. Allereerst natuurlijk dank aan Inge; zonder jouw voorstel was het niet eens in ons opgekomen om deze reis te maken. Dank voor het beschikbaar stellen van je appartement. We hebben ons er echt thuis gevoelt. Toos; bedankt voor het brengen naar en halen van Schiphol, het knuffelen van Sparky, de boodschapjes in de koelkast en voor de nieuwe bloemetjes in onze tuin. Dat was erg fijn weer thuiskomen! Buurtjes; bedankt fur die blumen..., het oppassen op ons paleisje en natuurlijk het verzorgen van onze Poezemans. Hij had zich geen betere peetouders kunnen wensen! Norman & Cindy; dank voor jullie gastvrijheid en de wijze lessen in American History ;-D we hebben alledrie genoten! Ben & Ramona bedankt voor jullie gezelschap, het was fijn om weer lekker bij te kletsen.

Mijn dank gaat ook uit naar mijn lieve man zonder wie ik deze reis niet had willen maken:
Harold dank je wel dat je zo'n fantastisch gezelschap bent. Dat we in alles - dus ook in reistempo - op één lijn zitten. Voor de potjes trik-trak die niet konden ontbreken. Voor die 100-en keren dat we blauw hebben gelegen van het lachen... en gewoon voor het feit dat je zo'n fantastisch mens bent!

Maar boven alles gaat mijn dank uit naar mijn lieve kleine meid. Ook zonder haar had ik deze reis niet willen maken! Wat is ze zoet geweest en wat hebben we daardoor veel kunnen doen. Ze heeft zich volledig aan ons aangepast zonder enig protest. Ik ben zo trots op jou!!! Gelukkig heb ik niet geluisterd naar de mensen die mij afvroegen wat ik in hemelsnaam met een baby in New York te zoeken had, maar heb geluisterd naar mijn eigen hart! Ik had het voor geen goud willen missen!

Liefs Y.